Gorka

[Essi]

Gorka to łagodna, nieśmiała koteczka, która pewnego dnia dołączyła do stada dokarmianych kotów w jednej z podpoznańskich miejscowości. Była w kiepskim stanie, na szczęście odpowiednie osoby wypatrzyły niepozorną burasię i tak kotka trafiła do Fundacji.
Gorka na pierwszy rzut oka jest całkiem zwykłą, burą koteczką. Kto jednak zada sobie trud bliższego jej poznania przekona się, że jest to urocza kotka o nietuzinkowej i subtelnej urodzie. Kicia uwielbia wszelkie pieszczoty, z wielkim entuzjazmem przyjmuje głaski i drapanie za uszkiem. Nigdy jednak się nie narzuca się ze swoją obecnością, zawsze cierpliwie czeka, aż ktoś zwróci na nią uwagę. Szukamy dla niej domu, który doceni jej spokojny charakter i skrywany wdzięk.







Gorka na ZDJĘCIACH i FILMACH.

[kikin]

cudne zielone oczyska

[Ania Z]

Wcale nie jest zwykłą buraską, jest prześliczna

[jaggal]

Bo nie ma czegoś takiego, jak "zwykła" buraska

[Cynamon]

jaggal, jako dt trzech cudownych burasków, całkowicie się zgadzam!
Każdy jest niesamowity na swój własny indywidualny sposób

[kikin]

te tak zwane "zwykłe burasy" to najpiękniejsze, najbardziej naturalnie umaszczone kociska

[jaggal]

Cynamon, też mam szczęście mieć trzy burasie na pokładzie i każda jest inna tak bardzo, że napatrzeć się nie można Ale przyznam ze wstydem, że nauczyłam się dostrzegać różnice między burasiami dopiero tu z wami, w Kocim Pazurze

[Morri]

Mamy wysyp burasków w tym roku właśnie naliczyłam, że obecnie pod naszą opieką przebywa 19 burych kotów w różnym wieku 20 jeśli liczyć Plastusia, który jednak ma też sporo białego, więc chyba, czy się nie liczy

[zoff]

Plastuś jest buras z krwi i kości
A Gorka piękna

[Essi]

Już ponad dwa tygodnie minęły, odkąd śliczna Gorka zamieszkała u nas. Niestety nie mamy zbyt wielu okazji, żeby podziwiać jej urodę, ponieważ Gorka postanowiła mieć stałe zameldowanie pod kanapą
Na szczęście kitka normalnie je (apetyt ma piękny i nic a nic nie wybrzydza! ), kuwetkuje na medal. Wyciągnięta ze swojej jaskini momentalnie zaczyna mruczeć i ugniatać łapkami, jest dość rozluźniona. Kończą się głaski - Gorka wraca do siebie. Z innymi kotami nie ma zatargów...
Może ktoś ma pomysł, jak przekonać Gorkę do częstszego ukazywania swojego pięknego pysia?

[Nadira]

Uniemożliwić jej dostęp do "podkanapia" a w zamian zapewić jakieś zadaszone kryjówki typu karton?

[Essi]

Gorka powoli, baaardzo powoli, ale jednak robi postępy Odkąd udało nam się wymyślić, jak zlikwidować dostęp do "pod kanapą", nie odcinając jednocześnie wszystkich kotów od pokoju, kicia wytrzymuje już nawet 20 minut "na wierzchu", nie próbując uciekać do szafy (u nas szafy zdecydowanie zbyt łatwo się otwierają ) albo wciskać pod kaloryfer pod stołem Wzięta na ręce dość szybko się rozluźnia i zaczyna cichutko mruczeć i ugniatać łapkami A gdy zaśpiewa jej się kołysankę o kotkach dwóch, to już w ogóle jest w siódmym niebie
We wtorek kicia została w końcu zaszczepiona, tak więc coraz intensywniej zaczyna rozglądać się za swoimi ludźmi na zawsze
Zdjęcia postaram się wrzucić w weekend.

[Essi]

Po dłuższej obserwacji zwyczajów Gorki stwierdzam, że jest ona jednak stworzeniem typowo nocnym. Pomimo odcięcia jej dostępu do podkanapia, kitka za dnia chowa się po różnych dziurach, tak że ktoś, kto przychodzi do nas pierwszy raz nigdy by nie odgadł, że mamy 4 koty
Gdy zapada zmrok, Gorka wyłania się z cienia i staje się kotem na pełen etat Chętnie przyjmuje pieszczoty i dość niepewnie, ale jednak się bawi. Nawet posiłek zje z resztą kotów
Socjalizacja w toku, bo za dnia Gorkę wywlekamy z jej kryjówek Czas pokaże, czy uda się z niej zrobić stworzenie dzienne

[Essi]

U Gorki postępowo Kicia co prawda nadal prowadzi nocny tryb życia, wychodząc z różnych zakamarków mieszkania dokładnie o 20:51 (sprawdzone 3 razy ), za to zaczęła pojawiać się na wspólnych kocich posiłkach i nie trzeba zanosić jej miski w miejsce, w którym aktualnie się bunkruje
W stosunkach z innymi kotami jest rozbrajająco nieporadna i bardzo nie wie, co robić, gdy Chodząca Przyjaźń Delcik przychodzi do niej z sercem na dłoni, tzn. łapce, tęczą i motylkami. Gorka patrzy wtedy zdziwiona i idzie w drugą stronę. A później się dziwi, dlaczego Delcik za nią nie poszedł

I jeszcze obiecane od dawien dawna zdjęcia, kiepskie, bo ciężko zrobić dobrą fotkę wieczorową porą

Gorka i jej piękne, zielone oczyska:


"Tak się dziwię, gdy ktoś chce się ze mną zaprzyjaźnić":

[kikin]