Babcyjka

[Sviatlo]

mam całkiem inne obserwacje

Czyli łudzenie się - poziom: opiekun kota

Nie jestem typem, który porównuje psychikę kota do ludzkiej i nie łudzę się, wiem, że tam jest w główce zupełnie co innego Ale faktem jest, że autentycznie widzę, że Babcyjka mnie rozpoznaje, akceptuje i w pewien sposób też ufa, co jest ważne dla opiekuna i zajęło dosyć sporo czasu, jak na kota " częściowo spłoszonego". Mam nadzieję, że zaufanie będzie się pogłębiać, minęło dużo czasu, ale i tak ciągle są jakieś drobne progresy.

Dzisiaj zauważyłam, że Babcyjka bawiła się swoim ogonem TO jest jej pierwsza zabawa zaobserwowana przeze mnie

[Eva]

Brawo dla Babci
I dla Ciebie Kingo jesteś oddanym opiekunem

[kotekmamrotek]

Sviatlo - dzięki za takie pozytywne wieści!
Strasznie się cieszę, że Babcyjka miała to szczęście trafić do Ciebie - nie każdy jest na tyle cierpliwy i rozumie koty, by docenić takie właśnie drobnostki - z naszego punktu widzenia; z kociego - pewnie kroki milowe:)

[Sviatlo]

Długo nie pisałam. Tak wiele się dzieje, że nie zawsze mam czas poświęcić więcej "mentalnej" uwagi Babcyjce i bardzo żałuję. Staram się zrobić ciekawe zdjęcia Babcyjce, ale z charakteru mało się zmieniła - ucieka, gdy się do niej zbliżam lub chowa się pod stołem czy łóżkiem. Był czas, kiedy naprawdę polubiła wyciąganie i branie jej na ręce, głaskanie, ostatnio znowu trochę kaprysi i daje do zrozumienia, że nie chce być łapana. Trzeba ją wtedy trochę przekonać. Wtedy pozwala się kłaść na plecach i masować brzucha Wkrótce będą nowe zdjęcia, które to demonstrują

Zdrowie: bez zmian, czyli bardzo dobrze żadnych nawrotów, lek teraz będzie podawany co 3 dni po pół tabletki. Staram się podawać go bezpośrednio do pyszczka, by zawsze mieć pretekst wziąć ją na ręce i by obcowała z człowiekiem jak najczęściej. Praca i studia nie zawsze jednak na to pozwalają. Babcyjka potrzebuje kogoś cierpliwego, kto poświęciłby jej więcej uwagi i przyzwyczaił do swojej obecności skutecznie; gdy znikam bowiem na trochę dłużej, bardzo szybko zapomina o zbudowanym wcześniej zaufaniu.

Ale podsumowując - jest bardzo dobrze, kotce niczego nie brakuje, dobrze i zdrowo wygląda

[Sviatlo]

Dodam również, że nie tylko ja, ale i moi znajomi, którzy widzieli Babcyjkę na samym początku, są pod wrażeniem, jakim pięknym kotem jest o specyficznej dzikiej urodzie i niepokojącym, zabójczym spojrzeniu Lubię nacieszyć oko jej urodą, gdy po posiłku wskakuje na parapet pooglądać świat na zewnątrz

[catta]

Jaki rodzaj pęcherzycy ma Babcyjka?
Czy ma/miała ona kontakt z innymi kotami w domu?

[Sviatlo]

Jaki rodzaj - tego nie wiem, bo na dom tymczasowy do mnie trafiła już po "częściowym" leczeniu
Na dt jest jedynaczką, mieszka sama i - znowu używam tego słowa - żałuję, bo z jej zachowania wynika, że lubi inne koty i brakuje jej towarzystwa.

[Sviatlo]

No i są fotki Babcyjki

[Eva]

Niepokojące spojrzenie - o tak

[Cotleone]

Jaka z niej złośnica Te miny mówią same za siebie - nie podoba mi się na kolankach
Ale i tak jest śliczna

[kikin]

połączenie Babcyjki i reniferka na sweterku - the best!!!!!!!

[saszka]

Uwielbiam takie kociczki

[catta]

Co u Babcyjki? Jak zdrówko? skóra i sierść?

[Sviatlo]

Dopiero po świętach ale już już piszę, co tam u Babcyjki

Przed samymi świętami spakowałam ją i przywiozłam do domu rodzinnego i będzie tutaj do 6 stycznia.
Podróż jak najbardziej jej się nie spodobała, całą drogę płakała i wyzywała mnie, ale dała radę Zdecydowanie nie jest to kotka, która cicho znosi podróże. Lamentuje niemiłosiernie!

Natomiast bardzo szybko się zaadaptowała na nowej przestrzeni i poczuła się jak u siebie, a nawet mam wrażenie, że jej się bardziej podoba. Więcej przestrzeni, czyściej i ciszej ;D Nawet się tak bardzo nie chowa za łóżko, z reguły odpoczywa na zewnątrz i tylko wodzi wzrokiem, gdy się obok niej przechodzi.

Trudniej ją natomiast złapać i w ogóle tego nie robię. Poczułam niedawno mały pęcherz na jej skórze, stwierdziłam jednak, że nie będę częściej dawać leku (teraz dostaje co 3 dni), bo może nie zjada go całego z karmą, więc dawałam bezpośrednio do pyszczka regularnie. W domu rodzinnym jednak złapanie jej graniczy z cudem. Bardzo zaczęła drapać i histeryzować, gdy się próbuje wziąć ją na ręce. Miewa humorki

Na odwrót jednak tak jak wspomniałam nie ucieka aż tak i można się bardziej zbliżyć. Super pozowała mi do zdjęć ostatnio, prostowała się jak dama

[kikin]

cudowana