Rudzio

[Essi]

Jeśli przyjmiemy, że każdego kota czeka w toku życia pewna ilość dobrych oraz porównywalna liczba złych wydarzeń, pula przypadających na Rudzia nieszczęść coraz bardziej się wyczerpuje, podczas gdy zbiór głasków od losu pozostał prawie nienaruszony. Innymi słowy - kochanego rudzielca powinny spotykać już tylko dobre rzeczy.

Zanim trafił pod skrzydła Fundacji, Rudzio żył na działkach w Czerwonaku. Regularnie nawracające infekcje sprawiły, że z miesiąca na miesiąc kocurek słabł coraz bardziej. Przeganiany od misek przez inne, silniejsze koty, z wiecznym katarem, problemami z oddychaniem, psującymi się zębami oraz zainfekowanymi dziąsłami, Rudzio raczej nie przetrwałby kolejnego roku. W końcu jednak szczęście uśmiechnęło się do rudzielca i znalazło się dla niego miejsce w domu tymczasowym.

Rudzio to bardzo łagodny, spokojny kotek. Ponieważ ma już dość problemów na głowie, nic nie robi sobie z burków i syków kierowanych w jego stronę przez kocie rezydentki. Z cierpliwością godną mistrza zen znosi również czynione przy nim zabiegi leczniczo-pielęgnacyjne. Już teraz widać, że kiedy stan jego zdrowia ulegnie poprawie, Rudzio będzie wyjątkowym miziakiem.







Rudzio na ZDJĘCIACH.

[Morri]

[BEATA olag]

cześć przystojniaku

[einfach]

no przecież to brat (a prędzej syn ) Dyniutka!!

[Essi]

- Raz, raz, próba mikro—WRRRRRUP—fo—SKRZEEEEK—n—ZIIIIIIIP—co do tuńczyka, Techniczny, co to za problemy ze sprzętem?!
- Wskaźniki pokazują, że sprzęt jest w porządku, to pan tak charczy!
- No tak—KHEEEEEE—zdrowie nie to, ale daje się zauważyć tendencję zwyżkową. Co to ja miałem… Techniczny, dlaczego pacacie łapą w kontroler głośności?
- Ze względu na przyczyny!
- Niech wam będzie, ale mam na was oko. Otóż, chciałem powiedzieć, że nazywam się Rudzio, trochę jeszcze leci mi z nosa, ale od dziś to ja będę gwiazdą tych całych internetów. Słuchajcie mego głosu, KHYYYY, KHYYYYYY….
- Dzwonić po karetkę?
- …nie, to tylko kolejny kłaczek nieszczęścia w gardle mego życia. Ale na horyzoncie widać już szczęśliwe czasy! Techniczny, pakuj walizki, ruszamy!
- Tak jest!

[Cotleone]

Na pewno będzie gwiazdą

[Morri]

kolejny kłaczek nieszczęścia w gardle mego życia

[KASIAIKRZYS]

[Essi]

U Rudzia sprawy posuwają się do przodu. W zeszłym tygodniu odwiedził dra Karasia, gdzie, jak się okazało, trzeba było usunąć wszystkie ząbki, jako że były w bardzo kiepskim stanie i mogły być pośrednią przyczyną ciągłych infekcji. Na szczęście widać, że kocurkowi po wszystkim bardzo ulżyło, humor jakby mu się polepszył, a braki w uzębieniu nie przeszkadzają mu w pałaszowaniu nawet suchych chrupek
Poza tym Rudzio pięknie się socjalizuje. Już w ogóle się nas nie boi (chyba, że zbliżamy się z wyraźnym zamiarem podania lekarstw ), często przychodzi na głaski, a gdy wracamy do domu - grzecznie czeka wraz z innymi kotami, aby nas powitać

Tak Rudzio wyglądał tuż przed zeszłotygodniowym zabiegiem:



A tak wygląda, gdy relaksuje się w swojej ulubionej miejscówce:

[Essi]

U Rudzia wszystko idzie zgodnie z planem: "Jestem piękny, będę pierwszy". I pierwszy to on rzeczywiście jest, ale do misek, z wszystkich wysysa jedzenie jak odkurzacz. Co faktycznie przekłada się na jego urodę, gdyż Rudzio zaczyna wyglądać jak dorodny, zadbany kocurek, a nie charczący wypłosz Futerko ma gładkie i aksamitne a oczęta nabrały blasku
Za tydzień najprawdopodobniej będzie szczepiony, co by pobudzić jeszcze trochę jego odporność, tak że jest szansa, że charczenie już w ogóle będzie zminimalizowane.
Jak widać, wszystko pozytywnie, niepozytywne jest tylko to, że nie mam fotek, bo Rudzio nie lubi pozować do fotek

[Essi]

Rudzio ostatnimi czasy polubił udzielanie się towarzysko. Bywają takie chwile, że zgodnie z najlepszymi stalkerskimi tradycjami, nie odstępuje Gamy na krok. Nie zrażają go burki i narzekania rezydentki, tam gdzie Gama - tam Rudzio. Kiedy Gama przechodzi od gróźb do czynów i sprzedaje Rudziowi gonga, Rudzio zmienia obiekt zainteresowań i przerzuca się na Delcika. Wtedy to miejsce odpoczynku Delcika jest atrakcyjne, jej miski są atrakcyjne, jej wycieczki do kuwety takoż - Rudzio koniecznie chce dzielić z Delcikiem wszystkie doświadczenia.
Na szczęście Rudzio jako jedyny kot w tym domu posiada jeszcze resztki respektu przed człowiekiem, tak że kiedy usłyszy "Rudy!", wypowiedziane z groźną miną, odstępuje od wszystkich figli i udaje, że jest najgrzeczniejszym koteczkiem na świecie. "Pogłaszczesz, człowieku?"

[Essi]

Można by się spodziewać, że powrót Gorki po miesięcznej nieobecności wywoła żywą reakcję Rudzia, objawiającą się zaciekawioną obserwacją lub choćby uniesionymi w wyrazie zdziwienia brwiami. Tymczasem, zobaczywszy dawno niewidzianą koleżankę, Rudy zamrugał dwukrotnie, spojrzał na opiekunów swoimi szczerymi oczami, które zdawały się mówić: To jest kot. Znam tego kota., po czym spokojnie odmaszerował do swoich kocich spraw. Prawda jest bowiem taka, że Rudzio dawno temu porzucił postawę dziwienia się światu, ponieważ okazała się ona nieefektywna w przewidywaniu czasu nadejścia kolejnego posiłku. Aktualnie, Rudzio zdaje się wyznawać jakąś odmianę żywieniowego optymizmu, nieustannie okazując ten sam podwyższony poziom nadziei na to, że za moment nadejdzie pora jedzenia, oraz brak rozczarowania tym, że jeden posiłek nie może nastąpić bezpośrednio po drugim. Istnieje realna szansa na to, że za jakiś czas Rudy zostanie przewodnikiem duchowym pozostałych kotów przebywających w domu tymczasowym, pokazując im prostą drogę odnalezienia wewnętrznego spokoju w pełnym żołądku. Korzystamy wiec z okazji, by wygłaskać go na zapas (a głaski przyjmuje bardzo chętnie!), w razie gdyby okazało się, że głaskania kociego guru nie jesteśmy już godni.

[Eva]

[kikin]

Można by się spodziewać, że powrót Gorki po miesięcznej nieobecności wywoła żywą reakcję Rudzia, objawiającą się zaciekawioną obserwacją lub choćby uniesionymi w wyrazie zdziwienia brwiami. Tymczasem, zobaczywszy dawno niewidzianą koleżankę, Rudy zamrugał dwukrotnie, spojrzał na opiekunów swoimi szczerymi oczami, które zdawały się mówić: To jest kot. Znam tego kota., po czym spokojnie odmaszerował do swoich kocich spraw. Prawda jest bowiem taka, że Rudzio dawno temu porzucił postawę dziwienia się światu, ponieważ okazała się ona nieefektywna w przewidywaniu czasu nadejścia kolejnego posiłku. Aktualnie, Rudzio zdaje się wyznawać jakąś odmianę żywieniowego optymizmu, nieustannie okazując ten sam podwyższony poziom nadziei na to, że za moment nadejdzie pora jedzenia, oraz brak rozczarowania tym, że jeden posiłek nie może nastąpić bezpośrednio po drugim. Istnieje realna szansa na to, że za jakiś czas Rudy zostanie przewodnikiem duchowym pozostałych kotów przebywających w domu tymczasowym, pokazując im prostą drogę odnalezienia wewnętrznego spokoju w pełnym żołądku. Korzystamy wiec z okazji, by wygłaskać go na zapas (a głaski przyjmuje bardzo chętnie!), w razie gdyby okazało się, że głaskania kociego guru nie jesteśmy już godni.

Aśka częściej pisz

[BEATA olag]

Można by się spodziewać, że powrót Gorki po miesięcznej nieobecności wywoła żywą reakcję Rudzia, objawiającą się zaciekawioną obserwacją lub choćby uniesionymi w wyrazie zdziwienia brwiami. Tymczasem, zobaczywszy dawno niewidzianą koleżankę, Rudy zamrugał dwukrotnie, spojrzał na opiekunów swoimi szczerymi oczami, które zdawały się mówić: To jest kot. Znam tego kota., po czym spokojnie odmaszerował do swoich kocich spraw. Prawda jest bowiem taka, że Rudzio dawno temu porzucił postawę dziwienia się światu, ponieważ okazała się ona nieefektywna w przewidywaniu czasu nadejścia kolejnego posiłku. Aktualnie, Rudzio zdaje się wyznawać jakąś odmianę żywieniowego optymizmu, nieustannie okazując ten sam podwyższony poziom nadziei na to, że za moment nadejdzie pora jedzenia, oraz brak rozczarowania tym, że jeden posiłek nie może nastąpić bezpośrednio po drugim. Istnieje realna szansa na to, że za jakiś czas Rudy zostanie przewodnikiem duchowym pozostałych kotów przebywających w domu tymczasowym, pokazując im prostą drogę odnalezienia wewnętrznego spokoju w pełnym żołądku. Korzystamy wiec z okazji, by wygłaskać go na zapas (a głaski przyjmuje bardzo chętnie!), w razie gdyby okazało się, że głaskania kociego guru nie jesteśmy już godni.

Aśka częściej pisz