A tutaj fotka by ukazać przed komisją, że Granat ma dwie skarpety białe
Mina, Granat i Saper
Moderatorzy: airam, crestwood, Rita, Migotka
Wam się wydaje, że Granat niekontrolowanie wybucha w tej klatce i stąd ten bałagan? Hah... Otóż nie! Ostatnio bardzo dokładnie przyjrzałam się temu procesowi i podziwiałam jak Granat "demoluje" świeżo posprzątaną klatkę. Jak się okazuje, Granat to taki mały kotek porządniś. Najpierw grzecznie sobie je... no a jak się naje to trzeba posprzątać! Zatem Granat zaczyna te brudne miski zakopywać! Co mu tu takie brudne, fuj, miski będą stały w klatce. Najpierw pokopie w suchej karmie, jak to nic nie daje, to zaczyna przekopywać podkład w nadziei, że zamiecie wszystko od dywan. Później rozpędzony tym sprzątaniem zaczyna przekopywać kuwetkę... Mówię wam... taaaaakie widowisko to było, ze z rozdziawionymi ustami podziwiałam. W zasadzie nie mając pojęcia jak zareagować... poczekałam aż skończy i posprzątałam jeszcze raz, jakby to miało jakikolwiek sens
A tutaj fotka by ukazać przed komisją, że Granat ma dwie skarpety białe
A tutaj fotka by ukazać przed komisją, że Granat ma dwie skarpety białe
Oswajanie Granata ciąg dalszy...
https://www.youtube.com/watch?v=XurbD4P ... e=youtu.be
Podobno są tacy, którym Granat na kolanach się rozmruczał. Cóż... mnie jeszcze ten zaszczyt nie kopnął
Ale zdecydowanie widzę różnicę w kocie do którego przychodzę i w kocie którego wymizianego odstawiam do klatki Ten pierwszy Granat jest spięty i zestresowany, w obronie potrafi syknąć a nawet pacnąć. Granat owinięty w kocyk już nie jest taki bojowy... W ciągu kilku minut ułożenie jego uszu się zmienia. Po 10 minutach czuję, że chłopak gmera się w kocyku nie po to żeby się z niego wydostać i zwiać, tylko żeby wygodniej łapki ułożyć, bo niewygodnie się leży. Im dłuższe takie głaskanie i mówienie do niego, tym bardziej dzieciak się rozluźnia, a odstawiony do klatki siada na widoku w pozycji chlebka i obserwuje albo idzie do miski coś przekąsić.
https://www.youtube.com/watch?v=XurbD4P ... e=youtu.be
Podobno są tacy, którym Granat na kolanach się rozmruczał. Cóż... mnie jeszcze ten zaszczyt nie kopnął
Ale zdecydowanie widzę różnicę w kocie do którego przychodzę i w kocie którego wymizianego odstawiam do klatki Ten pierwszy Granat jest spięty i zestresowany, w obronie potrafi syknąć a nawet pacnąć. Granat owinięty w kocyk już nie jest taki bojowy... W ciągu kilku minut ułożenie jego uszu się zmienia. Po 10 minutach czuję, że chłopak gmera się w kocyku nie po to żeby się z niego wydostać i zwiać, tylko żeby wygodniej łapki ułożyć, bo niewygodnie się leży. Im dłuższe takie głaskanie i mówienie do niego, tym bardziej dzieciak się rozluźnia, a odstawiony do klatki siada na widoku w pozycji chlebka i obserwuje albo idzie do miski coś przekąsić.
Mina obezwładniona
Ale pamiętajcie, kiedy taką dumną kocicę zawiniecie w kocyk to jedyne na co możecie liczyć to spojrzenie pełne wyrzutu, obrazę majestatu i foch z przytupem po powrocie do klatki. Mina lubi mieć kontrolę nad sytuacją, wtedy łatwiej jej się wyluzować 
a wyluzowany i zadowolony kot to to co lubię obserwować najbardziej.Dzieciaki dochodzą do siebie po kastracji, póki co w osobnych klatkach. Wszystkie nam cudownie wypiękniały i przybrały na wadze
waga najcięższa - Saper - 3,3 kg
waga średnia - Mina - 3 kg
mały, ale mocny - Granat - 2,9 kg
W międzyczasie przyszły tez wyniki badania kup. Granat jest czysty - tylko i aż. Niestety Saper i Mina wciąż zmagają się z pasażerami na gapę
Mówią, że czas w klatce płynie wolno... pewnie tak jest. Dla żywiołowych dzieciaków takie ograniczenie nie jest fajne. Znacznie lepiej byłoby im na kanapie, przyjemniej biegałoby się z pokoju do pokoju i z impetem wbiegało na drapak. Niestety na horyzoncie nie pojawią się żadne opcje na domy choćby tymczasowe dla naszych szpitalikowców Tymczasem tracimy lokum w którym ich klatka stoi. Klatka - ciepły kąt z kocykiem, pełna miska i wolontariusz, który codziennie się przy niej zjawia. To było wszystko co mogliśmy im dać na ta chwilę, a teraz tracą nawet to. Co teraz? Mamy miesiąc by przenieść dzieciaki gdzieś indziej... Tylko, że to "gdzieś indziej" póki co nie istnieje, a my nie potrafimy czarować
waga najcięższa - Saper - 3,3 kg
waga średnia - Mina - 3 kg
mały, ale mocny - Granat - 2,9 kg
W międzyczasie przyszły tez wyniki badania kup. Granat jest czysty - tylko i aż. Niestety Saper i Mina wciąż zmagają się z pasażerami na gapę
Mówią, że czas w klatce płynie wolno... pewnie tak jest. Dla żywiołowych dzieciaków takie ograniczenie nie jest fajne. Znacznie lepiej byłoby im na kanapie, przyjemniej biegałoby się z pokoju do pokoju i z impetem wbiegało na drapak. Niestety na horyzoncie nie pojawią się żadne opcje na domy choćby tymczasowe dla naszych szpitalikowców
Tymczasem tracimy lokum w którym ich klatka stoi. Klatka - ciepły kąt z kocykiem, pełna miska i wolontariusz, który codziennie się przy niej zjawia. To było wszystko co mogliśmy im dać na ta chwilę, a teraz tracą nawet to. Co teraz? Mamy miesiąc by przenieść dzieciaki gdzieś indziej... Tylko, że to "gdzieś indziej" póki co nie istnieje, a my nie potrafimy czarować Granat robi postępy Nie dość, że już od dawna nie syczy, nie buczy i nie paca na sam widok wkładanej do klatki dłoni to ta dłoń zaczęła mu się bardzo miło kojarzyć Dzieciak dosłownie je nam z ręki, a jak w tej ręce nic smacznego nie ma to bez problemu pakuje się do miski, nawet jeśli stoi ona w bliskim pobliżu wolontariusza Nie przeszkadza mu tez głaskanie podczas jedzenia, a jak się go weźmie w kocyku to i rozmruczeć się potrafi
https://www.youtube.com/watch?v=Y1dGFZW ... re=youtu.b
Nie dość, że już od dawna nie syczy, nie buczy i nie paca na sam widok wkładanej do klatki dłoni to ta dłoń zaczęła mu się bardzo miło kojarzyć Dzieciak dosłownie je nam z ręki, a jak w tej ręce nic smacznego nie ma to bez problemu pakuje się do miski, nawet jeśli stoi ona w bliskim pobliżu wolontariusza Nie przeszkadza mu tez głaskanie podczas jedzenia, a jak się go weźmie w kocyku to i rozmruczeć się potrafi https://www.youtube.com/watch?v=Y1dGFZW ... re=youtu.b
Dziś dla Granata nadszedł dzień przeprowadzki do DT. Chłopak zdziwił się nieco, że jego klatka została pominięta w kolejce do sprzątania i podawania jedzonka. Kręcił się, przeciągał, coś tam gaworzył i bawił kawałkiem wystającej tkaniny żeby zwrócić na siebie uwagę Cały czas bacznie przyglądał się co tam wolontariuszka kombinuje i dlaczego dzisiejszy dzień wygląda nieco inaczej A oczka to on ma bardzo bystre i rezolutne 
Póki co jeszcze w klatce, ale to dla bezpieczeństwa. Trzymajcie kciuki za szybką aklimatyzację Mam nadzieję, że niedługo wyjdzie na salony
Cały czas bacznie przyglądał się co tam wolontariuszka kombinuje i dlaczego dzisiejszy dzień wygląda nieco inaczej A oczka to on ma bardzo bystre i rezolutne Póki co jeszcze w klatce, ale to dla bezpieczeństwa. Trzymajcie kciuki za szybką aklimatyzację
Mam nadzieję, że niedługo wyjdzie na salony Trochę się po stresował niestetyNeda pisze:Jak tam mój ulubieniec po teleporcie?
Mała czarna kulka schowana za kuwetą, z przypłaszczonymi uszkami i wydająca z siebie mniej więcej taki dźwięk "sssssssschhhhhhhhh"Ale my się tych dźwięków nie boimy
Śmiało tam rękę ładujemy i miziamy po takim wymizianiu uszy się ponoszą i Granat wygląda już bardziej jak kot Poza tym je (kiedy nie patrzymy) i z kuwety też jest co sprzątać, a to najważniejsze Rezydenci póki co najbardziej zainteresowani są jego miską i czasem gapią się w nią jak sroki w gnat próbując ją zaczarować żeby magicznie przeniknęła przez pręty klatki.
Granat pojechał do DT, ale w klatce wciąż zostali Saper i Mina. Są z nami już dość długo i przez ten czas także poczynili pewne postępy w socjalizacji Saper, bardziej lękliwy, teraz bez problemu daje się wygłaskać i mruczy przy tym z zadowoleniem. Mina, zadziorna czarna bomba może nie podziela entuzjazmu swojego brata w kontaktach kocio-ludzkich i nie daje wziąć się na ręce tak łatwo jak on, ale bez problemu można ja pogłaskać, nakarmić ręką i pobawić się wędką, zdecydowanie złagodniała Dzieciaki uzupełniają się charakterami i wspierają wzajemnie.
A tu film z mruczącym Saperem, choć tego mruczenia mój telefon postanowił nie dosłyszeć.. musicie uwierzyć na słowo
https://www.youtube.com/watch?v=JgW5lWf ... e=youtu.be
Saper, bardziej lękliwy, teraz bez problemu daje się wygłaskać i mruczy przy tym z zadowoleniem. Mina, zadziorna czarna bomba może nie podziela entuzjazmu swojego brata w kontaktach kocio-ludzkich i nie daje wziąć się na ręce tak łatwo jak on, ale bez problemu można ja pogłaskać, nakarmić ręką i pobawić się wędką, zdecydowanie złagodniała Dzieciaki uzupełniają się charakterami i wspierają wzajemnie.A tu film z mruczącym Saperem, choć tego mruczenia mój telefon postanowił nie dosłyszeć.. musicie uwierzyć na słowo
https://www.youtube.com/watch?v=JgW5lWf ... e=youtu.be
Minął tydzień od kiedy Granat trafił do naszego DT i przez ten czas poznawaliśmy się na nowo Pierwsze co odkryłam to jego cudowne mięciutkie futerko. Czarne i bardzo gęste. W szpitaliku dla zachowania higieny mogłam dotykać go tylko w rękawiczkach więc nie miałam pojęcia, że ten gagatek jest tak pluszowy w dotyku 
Granat wciąż jest izolowany w klatce, ale codziennie się z nim bawię i zabieram na sesje miziankowe w kocyku. Na początku swojego pobytu w DT bardzo się chłopak po stresował - chował się za kuwetą i udawał, że go nie ma, a kiedy wyciągałam do niego dłoń syczał na nią i buczał, ale wszystko zmieniało się kiedy zawinięty w kocyk lądował na moich kolanach W specjalnie umoszczonym gniazdku z kocyków robiło mu się miło, ciepło i bardzo szybko się rozluźniał, a to z kolei skutkowało słodkim mruczeniem 
I tak codziennie przez ten tydzień mijały nam wieczory - ja nadrabiałam zaległości serialowe, a Granat mościł się w kocykowej dziupli na moich kolanach z dnia na dzień coraz bardziej się relaksując.
Wiem już, że Granat ma jeszcze jedną skrytą białą plamkę na brzuszku i że mizianie po brzuszku także odpala traktorek (choć gdy pierwszy raz moja ręka powędrowała na brzuszek, trochę się zdziwił i zastanawiał czy mnie ugryźć) Wiem, że Granat lubi mizianie pod paszkami i chętnie zasypia z wyciągniętymi i wyprostowanymi przednimi łapkami. Wiem, że na moich kolanach czuje się bezpiecznie, bo nie za bardzo próbuje z nich uciec tylko z zaciekawieniem się rozgląda i wydłuża szyję by obserwować otoczenie
Pierwsze co odkryłam to jego cudowne mięciutkie futerko. Czarne i bardzo gęste. W szpitaliku dla zachowania higieny mogłam dotykać go tylko w rękawiczkach więc nie miałam pojęcia, że ten gagatek jest tak pluszowy w dotyku Granat wciąż jest izolowany w klatce, ale codziennie się z nim bawię i zabieram na sesje miziankowe w kocyku. Na początku swojego pobytu w DT bardzo się chłopak po stresował - chował się za kuwetą i udawał, że go nie ma, a kiedy wyciągałam do niego dłoń syczał na nią i buczał, ale wszystko zmieniało się kiedy zawinięty w kocyk lądował na moich kolanach
W specjalnie umoszczonym gniazdku z kocyków robiło mu się miło, ciepło i bardzo szybko się rozluźniał, a to z kolei skutkowało słodkim mruczeniem I tak codziennie przez ten tydzień mijały nam wieczory - ja nadrabiałam zaległości serialowe, a Granat mościł się w kocykowej dziupli na moich kolanach z dnia na dzień coraz bardziej się relaksując.Wiem już, że Granat ma jeszcze jedną skrytą białą plamkę na brzuszku i że mizianie po brzuszku także odpala traktorek (choć gdy pierwszy raz moja ręka powędrowała na brzuszek, trochę się zdziwił i zastanawiał czy mnie ugryźć)
Wiem, że Granat lubi mizianie pod paszkami i chętnie zasypia z wyciągniętymi i wyprostowanymi przednimi łapkami. Wiem, że na moich kolanach czuje się bezpiecznie, bo nie za bardzo próbuje z nich uciec tylko z zaciekawieniem się rozgląda i wydłuża szyję by obserwować otoczenie 
