Moderatorzy: airam, crestwood, Rita, Migotka
Standard, ja ostatnio w panice po gościach szukałam mojego po całym domu, a ten siedział przez cały czas na blacie w kuchni... Panika odbiera wzrok.misiosoft pisze:no to ładną akcję Wam zrobił
sama wiem, jak potrafi taka sytuacja podnieść ciśnienie i człowiek zaczyna się zastanawiać jaka jest szansa że faktycznie kot dał radę czmychnąc między nogami przez otwarte drzwi
Dla Granata wkładanie do transportera i zamknięcie w nim to prawdziwy dramat 
Chłopak potrafi bardzo długo biadolić i próbować się wydostać 
Nie można stawiać go na wysokości, bo wkłada w to taką siłę, że transporter przesuwa się i mógłby spaść wieczorami przestał przychodzić na kanapę pooglądać nami serial, a jak tylko widzi, że idę w jego kierunku ucieka do kryjówki Mam nadzieje, że teraz skoro zastrzyki już się skończyły jakoś uda nam się odbudoać tę relację. Nawet Mina zaczęła na niego posykiwać Na szczęście zawsze może liczyć na nasze wsparcie 
Przy każdej okazji przestawiam ją z miejsca na miejsce Codziennie wieczorem przychodzi się poprzytulać Jeden obcy siwy, wielki i straszny, a drugi obcy mały, bury i trzęsący się jak galareta. Granat był pod takim wrażeniem, że nie był w stanie normalnie jeść i spać... tulić się też nie chciał za bardzo. 
Mam nadzieje, że niedługo wszyscy przyzwyczaimy się do nowej sytuacji i będzie tylko lepiej A prawda jest taka, że Granat ani najmłodszy w stadzie nie jest, ani nie jest dzieciakiem. W tym miesiącu Granat kończy dwa lata Teraz zrozumiała, co straciła Jednak jednej rzeczy nie przewidzieliśmy... Szpary idealnej na kocie łapki... I ta szpara teraz zostaje wykorzystana do polowania na nasze stopy. Kiedy pierwszy raz, niespodziewanie dosięgła mnie kocia łapka, z jeszcze nie obciętymi pazurami - jednocześnie dostałam mikro zawału i nabiłam sobie solidnego sińca... Chciałabym powiedzieć, że tak było tylko za pierwszym razem, ale niestety tak teraz jest za każdym razem. Nie da się do tego przyzwyczaić 
Choć u Miny bardziej w polowaniu na stopy pod kołdrą Bo Mina codziennie wieczorem przychodzi się tulić, kiedy już kładę się spać. Materializuje się natychmiast. Mogę ją przekładać z miejsca na miejsce, choć ciągle jeszcze chyba wolałaby, żeby tego nie robiła 
Dość często przybiega z piskiem i domaga się, by go ponosić, wziąć na kolana, przytulić - jakby upewniał się, czy jesteśmy... Jest jak dziecko Saper jest pierwszy i nie odstępuje mnie na krok, ładując się na kolana Mina przychodzi po niedługim czasie - możecie zobaczyć próbę podniesienia jej Cieszymy się Mina umie sobie z nim radzić i na pewno jest dla niego oparciem w stresujących sytuacjach. 
