w trakcie dzisiejszej wizyty u weterynarza okazało się, że zmiana na oku zmniejszyła się o połowę! To więcej, niż moglibyśmy sobie wymarzyć 
przecież minął raptem tydzień od podania cyklofosfamidu i cztery dni od podania cytarabiny. Pani doktor powiedziała, że spodziewała się, że dopiero po kolejnej dawce chemii coś się ruszy, ale Teide najwyraźniej nie zamierzała czekać 
Poprawiają się też wyniki krwi Teide. Liczba erytrocytów znów skoczyła - od 5,6 mln w poniedziałek do 5,9 mln dzisiaj. Jeszcze trochę i Teide zahaczy o dolną granicę normy
do góry poszła także liczba albumin - z 1,8 we wtorek do 2,1 dzisiaj. Norma zaczyna się od 2,3 jednak pani doktor uznała, że możemy spróbować wrócić do doustnego podawania sterydu, bo powinien się już przyswajać. Błony śluzowe są mnie blade, niż były wcześniej.Teraz pani weterynarz głowi się nad dalszymi krokami. Skoro mała tak dobrze znosi chemię to kusi podanie Lomustyny, która "przyczepia się" do jednego z łańcuchów DNA komórki nowotworowej, uniemożliwiając jej podział. Jednocześnie wśród możliwych skutków ubocznych wymienia się zaburzenie funkcji krwiotwórczej szpiku kostnego, co przy anemii i rzadkiej grupie krwi Teide byłoby mocno niewskazane
Póki co stanęło na tym, że widzimy się w czwartek. Teide zostanie w przychodni na cały dzień na płynoterapii (niezmiennie ma skłonności do nietrzymania wody przez komórki) oraz badaniach, a przede wszystkim na podaniu cyklofosfamidu i cytarabiny, czyli chemioterapeutyków, które już u niej zastosowaliśmy. W weekend pani weterynarz ma jeszcze analizować sytuację i wyniki Teide, i jeśli zechce zmienić plan leczenia, da mi znać.Teide znosi wyjazdy do przychodni tak dobrze, że sama mogłaby być dawcą krwi, gdyby nie drobny szkopuł w postaci chłoniaka
no i raczej nigdy nie dobije do 5 kg. Obecnie trzyma wagę, choć spadała ona aż do czasu transfuzji i kicia jest lekka jak piórko - waży 2,04 kg 
Chciałam pochwalić Teide za to, że w ciągu ostatnich 48h tylko raz nasikała na kanapę, ale właśnie w chwili, gdy to piszę, zrobiła to ponownie
Mimo wszystko jej preferowaną strefą zrzutu pozostaje w tej chwili korytarz przy drzwiach wyjściowych. Nie umiem rozgryźć algorytmu na podstawie którego kicia wybiera miejsce do załatwiania się, jednak na szczęście ogarniają to rezydentki, które omijają 1 i 2 Teide szerokim łukiem. Jest to bardzo wskazane, ponieważ Teide wydala teraz chemię i inne zwierzęta (oraz ja, ale kto by się tam przejmował ) nie powinny mieć styczności z jej odchodami czy potem. W przypadku rezydentek myślę, że nie byłoby to żadnym niebezpieczeństwem, bo obie są okazami zdrowia. Jednakże już na fizjoterapii musiałyśmy być bardzo restrykcyjne - kolejnym pacjentem był 17-letni piesek, który z racji zaawansowanego wieku ma naturalnie słabszy układ odpornościowy. Teide zaliczyła więc masaż, który bardzo jej się podobał oraz balansowanie na platformie do balansowania, które podobało jej się znacznie mniej, bo bardzo szybko się męczyła i potrzebowała częstych przerw. Mimo wszystko ruch dobrze jej robi, choć oczywiście jakbyście spytali Teide to miałaby na ten temat inne zdanie Wczoraj i dzisiaj kicia miała kapkę słabszy apetyt, co jednak natychmiast przeszło po lekach przeciw mdłościom. Jednocześnie widać sporo pozytywnych zmian - Teide zaczęła się przeciągać (pierwszy raz widziałam, by robiła koci grzbiet!). Sporo pracuje też noskiem (rzadko widywałam, żeby coś obwąchiwała, a teraz robi to coraz częściej). Może podrapać się po czubku głowy, zaś przy dzisiejszym pobraniu krwi walczyła o swoją godność jak młody kociak. Całe szczęście, że równie zawzięcia stawia czoła nowotworowi
Wbrew naszym nadziejom, cytologia nie pokazała tłustych, okazałych komórek nowotworowych
Trzymamy się jednak diagnozy, że to chłoniak, ponieważ właśnie do niego pasuje obraz usg, a przy tym chemia po prostu działa. Chwilowo nie mamy innych opcji, bo do pobrania wycinków się kotek nie kwalifikuje, dlatego za jakiś czas powtórzymy usg.Teide kontynuuje swoją przemianę w nakolankowca. Zaczynam się już oswajać z tym, że gdy się przebudzam, ona leży przy mojej twarzy. Wczoraj natomiast położyła się na mojej stopie, przechodząc do kolejnej bazy.
Mam nadzieję, że w kolejnych dniach Teide dalej będzie się wzmacniać, zaś skuteczność chemioterapii nie będzie jedynie szczęściem początkującego. Chciałabym wywalczyć dla niej jak najwięcej czasu, bo ostatnio cieszy się żyćkiem bardziej, niż kiedykolwiek. Dzisiaj mija też równo tydzień od transfuzji krwi, a ja utwierdzam się w przekonaniu, że to właśnie ta procedura odwróciła koleje jej losu. Zastrzyk zdrowej krwi dał Teide siłę, by zacząć stawiać czoła podstępnemu wrogowi. A Teide łatwo skóry nie sprzeda
Dzisiejsza wizyta w przychodni i szybki rekonesans, czy da się stąd zwiać, zahaczając po drodze o szafkę ze smaczkami:
Fizjoterapia, jeszcze przed masażem, zanim kotek się zrelaksował:
Słodka wiewióreczka, a w tle dowód zbrodni - szmatka, którą czyściłam kanapę
znam już chyba wszystkie dostępne na rynku środki do prania kanap, łóżek i tapicerek, służę radą w razie potrzeby!Zrelaksowane słoneczko z różowym noskiem, który wcale nie był blady z natury, tylko z niedoboru żelaza i anemii:
Serio 
Wraz z załamaniem jej stanu zdrowia pudło medykamentów opisane jej imieniem trafiło do szafy, bo kluczowe było opanowanie jelit i niedrażnienie ich kolejnymi substancjami, a w dodatku niski apetyt Teide oznaczał podawanie leków na siłę, co tylko wzmagało stres. Czy bez swoich leków kotek czuje się gorzej? Wręcz przeciwnie 
W wynikach widać obecnie oczywiście zapalenie jelit, anemię i chłoniaka, jednak na łeb na szyję spada mocznik, który był dużo za duży. Wcześniej Teide dostawała Porus One wiążący mocznik oraz Nefroloxan wspierający pracę nerek, więc na logikę bez nich powinno być gorzej. Ale nie jest. I chyba stwierdzenie, że „na logikę” też jest tu nie na miejscu, bo pani weterynarz właśnie tego była pewna 
Odkąd sięgam pamięcią mocznik Teide oscylował w granicy 19-22 mmol/l (przy normie od 5 do 11,3 mmol/l), w swoim najlepszym momencie osiągając 17,8 mmol/l. Niecały miesiąc temu – 25 maja – gdy trafiłyśmy na pierwszą z hospitalizacji jej mocznik wynosił 28,2 mmol/l, zaś wczoraj… 15 mmol/l 
Po odstawieniu leków, w trakcie chemioterapii i chłoniaka. Dla mnie to szok, dla pani doktor oczywiste, natomiast to ona jest od leczenia kotka, ja od kochania, więc grunt, że wszystko się dzieje zgodnie z jej planem.
bo to wielkie wydarzenia w życiu małego kotka. Co więcej, do góry też erytrocyty – z 4,84 do 4,95 
Okej, niewiele, ale tendencja wzrostowa też nas satysfakcjonuje. 
Nie, nie, nie 
Trzy dni po podaniu chemii Teide znowu straciła apetyt, zaś podany lek przeciwwymiotny zwymiotowała w kilka sekund. Ona nie ma z czego chudnąć, więc nie możemy do tego dopuszczać. W ten oto sposób Teide z radością rzuciła się w ramiona ukochanych cioć z przychodni weterynaryjnej 
Lek przeciwwymiotny dostała do żyłki, do tego płynoterapia oraz badania, w których wyszły świętowane przeze mnie wyniki. Kotku poprawiło się szybko, a apetycik zaczął wkrótce dopisywać. W razie wu zostawiliśmy jej wenflon – na wypadek, gdyby konieczna była kolejna hospitalizacja. Jeśli zaś takiej potrzeby by nie było, wenflon byłby do ściągnięcia. Wybrałyśmy się na zdjęcie go szybciej, niż myślałam, bowiem pełna energii Teide zaczęła sobie szybko przy wenflonie grzebać 
A że był zabezpieczony opaską, zdołała go jedynie przesunąć. To jednak wystarczyło, by narobić dalszych kłopotów. Teide dużo siły i czasu poświęca higienie i za każdym razem, gdy lewą łapką myła pyszczek, pakowała sobie wenflon do lewego oka. Bardzo szybko pod okiem pojawiła się plama podbarwionej krwią ropy. Oczywiście łączyłam kropki i byłam niemal pewna, że jest to mechaniczny uraz, natomiast na lewym oku Teide ma swoją chłoniakową zmianę, więc stresik nie odpuszczał. W gabinecie pani doktor usunęła wenflon, a oko dokładnie obejrzała i zakropiła. Potwierdziło się podrażnienie zewnętrzne, zaś w kolejnych dniach nie działo się nic niepokojącego, co potwierdza teorię, że źródłem problemu był wenflon.
Teide odeszła, bo tak chciała.
