Lolek

[Nadira]

(...) nosił na szyi obciachową różową skarpetę (...)

Bezczelnie zapytam, czy zostało to gdzieś uwiecznione na zdjęciu? XD

[hanna]

Bezczelnie zapytam, czy zostało to gdzieś uwiecznione na zdjęciu? XD

no właśnie ,a gdzie fota

[marcotta]

Będzie! Zrzucę i wrzucę na forum

[marcotta]

Obiecane zdjęcia Lolka





Byliśmy dziś u weterynarza, Lolek cierpi na przewlekłe zapalenie krtani, stąd ten kaszel. Zakaszlał kilkakrotnie przy lekarzu, więc została wykluczona astma (kaszel jest mokry), na szczęście również osłuchowo płuca w porządku. Dostał zastrzyk z nowym antybiotykiem, na wzmocnienie odporności mam podawać "ludzką" Rutinaceę Junior, 2 x dziennie po pół łyżeczki. W czwartek i sobotę kolejne wizyty. Biedak strasznie płakał całą drogę, ale u weta był o dziwo grzeczny (a znają już go tam z tej gorszej strony), tylko mruknął podczas podawania zastrzyku.
Łysy placek na karku okazał się być miejscem, gdzie Lolek miał podawane zastrzyki w grudniu. Musiało go drażnić, więc wydrapał, ale w tej chwili jest już tam krótka sierść i od wczoraj nie zakładam mu skarpety. A wcześniej wyglądało strasznie, rozkrwawiona rana, krew z kawałkami strupów i włosów na ścianie - od intensywnego drapania. Udało się wyleczyć mu tę ranę, zanim zobaczył ją wet, solcoseryl działa bezbłędnie, nieraz testowałam na sobie.

Z nowościami zdrowotnymi wrócimy za jakiś czas, a teraz pozdrawiamy!

[Cynamon]

Kciuki za szybką poprawę zdrowia A skarpetka bardzo gustowna
Ładnie się odróżnia od czarnego futerka Lolka

[kotekmamrotek]

kot z plemienia Karen:)

[Morri]

Podoba mi się zwłaszcza Lolek w skarpecie na tle kominka
Kciuki za szybki powrót do zdrowia!

Pewnie go to siedzenie pod blokiem tak załatwiło

[misiosoft]

stylowo

[marcotta]

Pewnie go to siedzenie pod blokiem tak załatwiło

Pewnie tak, dlatego mam opory przed wychodzeniem z nim na dwór, na spacer pójdziemy dopiero wiosną.

Na zastrzyku byliśmy pięć razy, raz na 2 dni. Lolek nie kaszle
Nie wiem, czy to przez antybiotyk, czy wciągnął coś niezdrowego, ale wczoraj mieliśmy mały armageddon - rzadka kupa walnięta prosto na pościel córki i elegancko zakopana. Kołdra w jednorożce. Druga porcja równie aromatycznego kupska na świeżo wypranych ubraniach, położonych na kanapie - też zakopana. Umoczyłam w tym rękę zbierając zabrudzone ciuchy do ponownego prania .
Prałam i prałam. Biedaka bolał brzuch, a że kuweta nie sprzątnięta na czas... Zabrakło mi żwirku i czekałam na dostawę, więc Lolek znalazł lepsze miejsce na kupsko. Strasznie mi go było żal, bo kiedy odkryłam pierwszą porcję w pościeli, postanowiłam uprzątnąć mu kuwetę zostawiając choćby odrobinę żwirku na dnie. Podczas sprzątania towarzyszył mi i czekał, pewnie ściskał pupsko jak mógł, bo kiedy skończyłam od razu przy mnie skorzystał z ulgą.
Lolas ma dwie kuwety, jedna była do użytku, ale na dole domu, a on pewnie nie był w stanie zdążyć, tak mu jeździło w jelitach.
Dziś już ok, ładnie je, nic mu nie bulgocze. Chodzi tylko za mną z przepraszającą miną, naprawdę. Robi takie oczy jak kot ze Shreka. Ciekawe, ponieważ nawet słowem, tonem nie dałam mu odczuć że mam jakieś pretensje o ten sajgon. Teraz leży na biurku koło laptopa, mój biedak.

Wogóle jest przekochany, coraz bardziej towarzyski.

[Morri]

Pewnie go to siedzenie pod blokiem tak załatwiło

Pewnie tak, dlatego mam opory przed wychodzeniem z nim na dwór, na spacer pójdziemy dopiero wiosną.

Na zastrzyku byliśmy pięć razy, raz na 2 dni. Lolek nie kaszle
Nie wiem, czy to przez antybiotyk, czy wciągnął coś niezdrowego, ale wczoraj mieliśmy mały armageddon - rzadka kupa walnięta prosto na pościel córki i elegancko zakopana. Kołdra w jednorożce. Druga porcja równie aromatycznego kupska na świeżo wypranych ubraniach, położonych na kanapie - też zakopana. Umoczyłam w tym rękę zbierając zabrudzone ciuchy do ponownego prania .
Prałam i prałam. Biedaka bolał brzuch, a że kuweta nie sprzątnięta na czas... Zabrakło mi żwirku i czekałam na dostawę, więc Lolek znalazł lepsze miejsce na kupsko. Strasznie mi go było żal, bo kiedy odkryłam pierwszą porcję w pościeli, postanowiłam uprzątnąć mu kuwetę zostawiając choćby odrobinę żwirku na dnie. Podczas sprzątania towarzyszył mi i czekał, pewnie ściskał pupsko jak mógł, bo kiedy skończyłam od razu przy mnie skorzystał z ulgą.
Lolas ma dwie kuwety, jedna była do użytku, ale na dole domu, a on pewnie nie był w stanie zdążyć, tak mu jeździło w jelitach.
Dziś już ok, ładnie je, nic mu nie bulgocze. Chodzi tylko za mną z przepraszającą miną, naprawdę. Robi takie oczy jak kot ze Shreka. Ciekawe, ponieważ nawet słowem, tonem nie dałam mu odczuć że mam jakieś pretensje o ten sajgon. Teraz leży na biurku koło laptopa, mój biedak.

Wogóle jest przekochany, coraz bardziej towarzyski.

[Eva]

Strasznie mi go było żal, bo kiedy odkryłam pierwszą porcję w pościeli, postanowiłam uprzątnąć mu kuwetę zostawiając choćby odrobinę żwirku na dnie. Podczas sprzątania towarzyszył mi i czekał, pewnie ściskał pupsko jak mógł, bo kiedy skończyłam od razu przy mnie skorzystał z ulgą.
Lolas ma dwie kuwety, jedna była do użytku, ale na dole domu, a on pewnie nie był w stanie zdążyć, tak mu jeździło w jelitach.
Dziś już ok, ładnie je, nic mu nie bulgocze. Chodzi tylko za mną z przepraszającą miną, naprawdę. Robi takie oczy jak kot ze Shreka. Ciekawe, ponieważ nawet słowem, tonem nie dałam mu odczuć że mam jakieś pretensje o ten sajgon.

[marcotta]

Witamy się z Lolkiem po krótkiej przerwie Nowa porcja zdjęć, z wczoraj i z dziś:

Tu w nowo objętym w posiadanie kartonie, oczywiście w biurze. Spędza tu z nami pół dnia:


Tu też w biurze, akurat zauważył psa na podjeździe (psa sąsiadów, który regularnie podkrada jedzenie bezdomniakom):



I tu - nie mogę się nachwalić jego futra, niesamowicie jedwabiste, sama przyjemność z głaskania:


Dobranoc

[Cynamon]

Cudo!!! marcotta, nawet nie wiesz jak się cieszę, że on ma tak dobrze
Wspaniały kot! no i cieszę się, że miałam okazję go poznać, choć przez kilka dni

[marcotta]

Myślę, że mu dobrze... Jest u nas od 13 października ub. roku, czyli prawie 4 miesiące, przez cały czas w centrum uwagi i mogę stwierdzić, że widzę zmiany w jego zachowaniu. Wcześniej, tj. tydzień, dwa, trzy, a nawet 2 miesiące po adopcji wydawało mi się, że się przełamuje, że już się oswoił z otoczeniem, ale to były pozory. Dopiero teraz z perspektywy tych kilku miesięcy widzę, że nas w pełni zaakceptował jako swoją rodzinę. To widać, bo np. jest super cierpliwy, cały czas mi towarzyszy, więcej rozmawia, stale mruga i czaruje tymi pięknymi oczami, SAM przychodzi do łóżka, śpi z nami w nogach, kładzie się na kolanach i mruczy. Może to dziwne, ale na początku mogłam go głaskać i pieścić, a on mruczał bardzo rzadko i cicho, a teraz rozmruczał się na całego. Wystarczy głasknąć, nie mówiąc po pokazaniu jedzenia Tuli głowę do ręki, barankuje naprawdę mocno i intensywnie - a jeszcze przed miesiącem tego nie robił. Czyli po prostu potrzebował sporo czasu.
Ostatnio przyszedł do mnie do łóżka, położył się między nogami wzdłuż uda, objął moją nogę łapkami i zasnął. No chyba nie muszę mówić, że ani drgnęłam przez ok. godzinę noga ścierpnięta, ale szczęście pełne
Wszyscy go kochamy, z dziećmi się ładnie bawi sznurkami, tasiemkami, trochę laserem, jest łagodny i oprócz kilku drapnięć w nieuważnej zabawie, nic się nie zdarzyło między nimi.
Nawet mój mąż czasem dzieli się z Lolkiem kanapką.
Cieszę się, że do nas trafił.

[Cynamon]

marcotta, to co piszesz jest niczym mód na wszelkie wątpliwości wolontariuszy takich jak ja
Dla mnie nie ma nic lepszego jak szczęśliwy kot i jego nowa rodzina
I choć czasami każdemu z nas jest ciężko, to takie wiadomości wynagradzają wszystko!
Proszę wygłaskać go ode mnie Ach i te jego cudowne białe paszki