Kuba, nasza kruszynka żyje sobie dobrze i smacznie. Z jedzeniem już się przyzwyczailiśmy, że trzeba mieszać, zmieniać, bo się Kubusiowi szybko nudzi. Przywykliśmy również do tego, że każdego dnia trzeba poświecić mu jakieś 10 min tylko dla niego, nie można przyglądać telefonu, czy czytać gazety. Trzeba go głaskać. Trzeba poświecić mu całą uwagę ! Jest takim pieszczochem, że jak wracam do domu z pracy to mam wrażenie, że najchętniej by nam mnie wskoczył ze szczęścia, bo wróciły racę do głaskania. Wierny jak pies, wstaję z kanapy, Kuba też wstaje, Idziemy spać, Kuba też wstaje i kładzie się w nogach. Pracuję na kanapie, Kuba leży na moich papierach, albo przy nodze (patrz zdjęcie). Przychodzą goście, układa się blisko nas, robimy obiad, Kuba siedzi w kuchni. I jeszcze w tak słodkich pozycjach, że można go zjeść! Po prostu Jakub Wspaniały !
