Moderatorzy: crestwood, Migotka
Wydaje mi się, że mógłby być, bo nie potrzebuje kociego towarzystwa, jeśli człowiek poświęca mu uwagę (? popraw mnie jeśli się mylę). Ale nie skreślałabym opcji dokocenia - zachowuje się identycznie jak Dexterek u nas, dokocenie Tosi do niego trwało długo, bardzo długo nawet, chociaż nie było tragicznie (bez jakiś hardkorowych objawów agresji) - ona mu ustępowała, on ją dalej próbował dominować. Myślę, że w swoim domu, jakby ktoś poświęcił odpowiednio dużo czasu, to Pinkers spokojnie mógłby zostać towarzyszem jakiegoś innego kota, jeśli dostawałby swoją dawkę uwagi i cierpliwości od człowieka.Morri pisze:Patrzę właśnie na Pinkersa leżącego zadek w zadek z moją Sarą... I rozpamiętuję kocie przepychanki dnia, aranżowane właśnie przez niego.
Pinki jest młodym kotem i energia go wciąż rozpiera. Umie bawić się sam, ale w innych kotach znajduje rozrywkę polegającą raczej na próbach przeganiania i dominacji. Szanuje jedynie Skadi, która porządnie go osyczy. Najbardziej zaś wyżywa się na Alfie, która nie bardzo życzy sobie kopania po głowie i podgryzania.... Pinkersowi pewnie się ta sytuacja nawet podoba, bo poza tymi wybrykami koty go raczej lubią i wybaczają mu te wyskoki...
I jak tu zdecydować: powinien być jedynakiem, czy nie?
Lilianka, Della, Dakota, Alaska, Carlos, Santana, Sherlock, Watson, Koko, Bertil, Penelopa, Ebba, Alabama, Nebraska, Dastan, Tristan, Grafit, Kismet, Buffon, Bonucci, Okaka, Zaza, Tymek, Melisa, Fiesta
Co prawda, zdążył już sobie nagrzebać u niektórych, ale i tak się nie zraża Ma zachowania małego kociaka. Kto widział, żeby skakać ni stąd ni zowąd na śpiącą ciotkę Lunę! 
A jego to tak cieszy, że aż podskakuje na czterech łapach W ogóle zrobił się wszędobylski i bardzo ruchliwy - wszędzie go pełno, wszędzie gna, skacze z wysokości - motoryka na pięć plus 
Co prawda, chodząc, lekko utyka (łapka jest krótsza), ale ewidentnie nic go nie boli. Pędzi po domu niczym struś pędziwiatr i z uporem maniaka powraca na blat kuchenny, z którego go konsekwentnie zestawiam - możemy ten manewr powtarzać i po kilkadziesiąt razy, nim w końcu odpuści, by poczekać na jedzenie na podłodze 
Z jedzeniem - inaczej - nie przeszkadza mu, jeśli inny kot zacznie jeść z jego miski. Jest też miłośnikiem spania grupowego:
Jest to już pewien postęp w relacjach - mam nadzieję na dalsze, bo widać, że Pinki jako jedynak pewnie by się nudził... Zabawa z dłonią sprawia mu tyle radości, że nie mam serca go tego oduczać 
Malec, choć dużo, dużo mniejszy uwielbia go zaczepiać i choć raz po raz wrzaśnie, czy syknie, zaraz wraca jak bumerang Pinki jest wyraźnie zadowolony i w wygłupach nie ustępuje młodszemu koledze Potrafią się tak naganiać, że oboje mają zadyszkę 
jacy oni cudni!
Ciągle przyglądam się też ich zabawom, bo Orion ma zwyczaj dość głośno akcentować mocniejsze przyszczypnięcia większego kolegi. Nie byłam do końca pewna, czy te zabawy mu się podobają, jednak widzę, że sam też zaczepia Pinkersa. Obserwuję dalej Może będzie z tego przyjaźń Już ponad tydzień zbierają mu się babole w kącikach oczu, więc dostaje Immunodol. Niby było lepiej, ale wczoraj znów gorzej. Jutro rano jesteśmy umówieni u weta 
Czuje się zapewne podobnie, bo energia nieodmiennie go rozpiera Przed chwilą zaszczytu dostąpiła moja Sara Alfę oczywiście już sobie odpuścił, ale nie przestaje adorować Oriona Ozzy też okazał się smaczny 
