Na wstępie bardzo przepraszam za moją długą nieobecność. Dużo się działo, ale teraz wracam do systematycznego aktualizowania postów i będę dzielić się wszystkim na bieżąco.
U Maciusia ostatnio sporo się działo, ale na szczęście sytuacja jest już pod kontrolą i wróciliśmy do normalności. Pod koniec sierpnia jego stan zdrowia niespodziewanie się pogorszył
Zaczęło się od nieprzyjemnych, brzydko pachnących kupek, a potem doszły wymioty. To było bardzo niepokojące, więc trzeba było od razu działać. Maciuś bardzo nie lubi, kiedy trzeba go podnieść, a pakowanie do transportera i wizyta u weterynarza to dla niego dodatkowy stres. Niestety, wszystko to działo się, gdy byłam nieobecna, a kotki były pod opieką wolontariuszek, więc to również nie wpływało korzystnie na komfort Maciusia. Przy próbie złapania Maciusia to było nie lada wyzwanie, ale na szczęście udało się go bezpiecznie dowieźć na miejsce.
Mimo że Maciuś jest strachliwy, wykazał się ogromną odwagą i spokojnie przeszedł przez badanie USG. Okazało się, że ma zapalenie jelit, więc dostał leki do domu. Na szczęście, nie było problemu z ich podawaniem - Maciuś jadł je bez problemu razem z karmą, więc ominęło nas dodatkowe stresowanie go podawaniem leków do pyszczka. Już w trakcie leczenia jego kupki wróciły do normy, a wymioty ustąpiły całkowicie
Po trzech tygodniach byliśmy na wizycie kontrolnej, gdzie znowu biedny Maciuś musiał przejść przez USG. Na szczęście wszystko było w porządku - jelita wróciły do normy, leki zostały odstawione, a kolejna kontrola będzie dopiero za 4-6 miesięcy.
Pomimo tych trudnych chwil Maciuś wciąż jest pełnym energii, wesołym kotkiem. Każdego dnia widzę, jak coraz bardziej mi ufa, chociaż jeszcze potrzebuje trochę czasu, żeby otworzyć się w pełni. To delikatny, ale dzielny kotek, który, jak każdy, potrzebuje cierpliwości, czasu i dużo miłości, żeby całkowicie zaufać człowiekowi
Zrelaksowany Maciuś w pełnej okazałości
Ostatnio Maciuś polubił wskakiwanie na oparcie fotela i obserwowanie co robię przy biurku
Cieszę się, że mogę patrzeć, jak w prostych rzeczach odnajduje taką radość.
Nowy kocyk i drapak od razu stały się jego kolejnymi ulubionymi miejscami do wylegiwania, a wędka i piłeczki dosłownie skradły jego serce – Maciuś teraz biega i bawi się, jakby miał w sobie nieskończone pokłady energii.
Wszędzie ją nosi, podrzuca, goni, a ja mam wrażenie, że ta myszka ma teraz więcej ruchu niż ja na siłowni 
Co chwilę łapie za sznurki z włóczki, pacając łapkami i robiąc takie miny, że po prostu nie mogę mu odmówić. No bo jak? Jak można odepchnąć takiego uroczego rozrabiakę? Więc odkładam robótkę i dołączam do jego zabawy – Maciuś rządzi, a ja tylko wykonuję polecenia.
Na szczęście u Maciusia nie ma żadnych niepokojących objawów, więc na razie się nie stresujemy. Do tej pory byliśmy jedynie na szczepieniu i czipowaniu, co Maciuś zniósł naprawdę dzielnie! Mimo igieł i całego zamieszania zachował spokój – prawdziwy koci bohater. 
Na razie Maciuś nie ma z nimi bezpośredniego kontaktu – jeszcze trochę minie, zanim się oficjalnie zapoznają. Ale on już wie, że coś się dzieje. Czuje ich zapach, słyszy cichutkie miauczenie zza drzwi… I jest baaardzo ciekawski! 
Widać po nim lekkie zdziwienie – jak to, drzwi, które zawsze były otwarte, nagle są zamknięte? I dlaczego ja tam znikam, a jego nie wpuszczam? 
A co najpiękniejsze? To ja mam zaszczyt być jej bohaterką, bo... zostałam ich mamą już na zawsze! 
