. Zatem ładnie się o niego uśmiecham Zorro
Moderatorzy: crestwood, Migotka
Byłyśmy ostatnio u weterynarza, co to była za przeprawa... ale do rzeczy - dostałyśmy dobre wieści!
Po pierwsze: ranka na języku Zorki się zwężyła. Pani Doktor oglądała i oglądała (a właściwie próbowała oglądać, bo Zorka zaczęła walczyć), aż w końcu orzekła, że ranka jest zaczerwieniona, ale bez wątpliwości się zwężyła. Brawo, Zorciu, załatwiłaś sobie podawanie lekarstw co drugi dzień, a nie codziennie
Po drugie: Zorka ma ładne wyniki krwi! A przypomnę, że kota dostaje encortolon, który może niekorzystnie wpływać na np.nerki i wątrobę.
I tyle z wieści od weta. Od nas wieści za to takie, że po tej wizycie Zorka obraziła się na CAŁY dzień. A potem postanowiła, że środek kanapy to już jednak nie dla niej i przestała tam w ogóle wchodzić
teraz jak chce się schować, to idzie najwyżej do szafy, gdzie zawsze ma widok na połowę mieszkania. Ale tak to, to siedzi na wierzchu, że tak powiem. Czyli super
Zaanektowała nawet nasze łożko. Trzeba przyznać, że największą w tym zasługę ma rezydentka Kori, która jest ulubienicą Zorki w kwesti relaksu i higieny osobistej. Do tego stopnia, że Zorro po prostu za Kori podąża. A Kori kładzie się tylko w miękkich miejscach, dlatego ma swój kocyk w nogach łożka i tam spędza najwięcej wolnego czasu. Dlatego coraz częściej można spotkać na łożku... ale oczywiście tylko wtedy, kiedy my z niego nie korzystamy.
I tu przytoczę teraz sytuację, którą uważam za swoją małą klęskę.
Otóż jestem od ponad tygodnia chora, mówię tu o pełnym L4, czyli spędzam czas w domu z wysoką gorączką, nieogarniając rzeczywistości. I tak położyłam się pewnego wieczoru z laptopem, żeby obejrzeć film. Wszystko przygotowane, napisy początkowe lecą, ja się zawijam kołdrą pod nos i oglądam. Najpierw przyszły rezydentki, jedna po drugiej. Ale! Nie minęło 5 minut, a przychodzi Zorka i wskakuje na łóżko... Wącha, spaceruje, trochę sobie depta po kocyku, zaczepia trochę Kori, a trochę mizia Tosię. I tak sobie łazi, obok mnie również i szuka swojego miejsca, przez kolejne dobre kilka minut.
I w tym momencie ja popełniłam karygodny błąd: odezwałam się. A dokładniej, wysunęłam brodę spod kołdry i zapytałam cicho: Zorciu, a czy Ty wiesz, że ja tutaj jestem?...
I BUM, TRACH, KOT W SZOKU, stanęła jak wryta z oczyma jak 5 zł
A po paru sekundach uciekła.
Koniec historii. Nie popełniajcie moich błędów
ps. aparat wrócił z naprawy, więc dobrej jakości zdjęcia są w drodze!
Po pierwsze: ranka na języku Zorki się zwężyła. Pani Doktor oglądała i oglądała (a właściwie próbowała oglądać, bo Zorka zaczęła walczyć), aż w końcu orzekła, że ranka jest zaczerwieniona, ale bez wątpliwości się zwężyła. Brawo, Zorciu, załatwiłaś sobie podawanie lekarstw co drugi dzień, a nie codziennie
Po drugie: Zorka ma ładne wyniki krwi! A przypomnę, że kota dostaje encortolon, który może niekorzystnie wpływać na np.nerki i wątrobę.
I tyle z wieści od weta. Od nas wieści za to takie, że po tej wizycie Zorka obraziła się na CAŁY dzień. A potem postanowiła, że środek kanapy to już jednak nie dla niej i przestała tam w ogóle wchodzić
teraz jak chce się schować, to idzie najwyżej do szafy, gdzie zawsze ma widok na połowę mieszkania. Ale tak to, to siedzi na wierzchu, że tak powiem. Czyli super
Zaanektowała nawet nasze łożko. Trzeba przyznać, że największą w tym zasługę ma rezydentka Kori, która jest ulubienicą Zorki w kwesti relaksu i higieny osobistej. Do tego stopnia, że Zorro po prostu za Kori podąża. A Kori kładzie się tylko w miękkich miejscach, dlatego ma swój kocyk w nogach łożka i tam spędza najwięcej wolnego czasu. Dlatego coraz częściej można spotkać na łożku... ale oczywiście tylko wtedy, kiedy my z niego nie korzystamy.
I tu przytoczę teraz sytuację, którą uważam za swoją małą klęskę.
Otóż jestem od ponad tygodnia chora, mówię tu o pełnym L4, czyli spędzam czas w domu z wysoką gorączką, nieogarniając rzeczywistości. I tak położyłam się pewnego wieczoru z laptopem, żeby obejrzeć film. Wszystko przygotowane, napisy początkowe lecą, ja się zawijam kołdrą pod nos i oglądam. Najpierw przyszły rezydentki, jedna po drugiej. Ale! Nie minęło 5 minut, a przychodzi Zorka i wskakuje na łóżko... Wącha, spaceruje, trochę sobie depta po kocyku, zaczepia trochę Kori, a trochę mizia Tosię. I tak sobie łazi, obok mnie również i szuka swojego miejsca, przez kolejne dobre kilka minut.
I w tym momencie ja popełniłam karygodny błąd: odezwałam się. A dokładniej, wysunęłam brodę spod kołdry i zapytałam cicho: Zorciu, a czy Ty wiesz, że ja tutaj jestem?...
I BUM, TRACH, KOT W SZOKU, stanęła jak wryta z oczyma jak 5 zł
A po paru sekundach uciekła.Koniec historii. Nie popełniajcie moich błędów
ps. aparat wrócił z naprawy, więc dobrej jakości zdjęcia są w drodze!
Co mogę powiedzieć o Zorce po tych miesiącach u nas, to że Zorcia przede wszystkim lubi wygodę i ciepełko. Nic a nic jej nie interesuje otwarty balkon, otwarte okna to tylko na chwilkę i ucieka na na kanapę lub kocyk. A najlepiej, żeby obok był inny kotek:
I tak, ulubionym miejscem jest sypialnia... ale tylko wtedy, kiedy mnie tam nie ma
I tak, ulubionym miejscem jest sypialnia... ale tylko wtedy, kiedy mnie tam nie ma
Poza kryjówkami wcale.Neda pisze:A pogłaskać się daje? Dalej jej wypłosz z oczu spogląda.
I ucieka jak ktoś przechodzi.
ALE mamy jedno powąchanie mojego palca za sobą! leżała wtedy na łóżku i wyciągnęłam do niej palec, a ona wyciągnęła do mnie główkę i trochę powąchała
a potem uciekła gdzie pieprz rośnie
widocznie rozpychasz się w łóżkueinfach pisze: I tak, ulubionym miejscem jest sypialnia... ale tylko wtedy, kiedy mnie tam nie ma
Moje Tymczaski kochane 
Lilianka, Della, Dakota, Alaska, Carlos, Santana, Sherlock, Watson, Koko, Bertil, Penelopa, Ebba, Alabama, Nebraska, Dastan, Tristan, Grafit, Kismet, Buffon, Bonucci, Okaka, Zaza, Tymek, Melisa, Fiesta
Lilianka, Della, Dakota, Alaska, Carlos, Santana, Sherlock, Watson, Koko, Bertil, Penelopa, Ebba, Alabama, Nebraska, Dastan, Tristan, Grafit, Kismet, Buffon, Bonucci, Okaka, Zaza, Tymek, Melisa, Fiesta
mamy ostatnio pogorszenie kontaktów... nawet dostałam po palcach, jak zabierałam za szybko rękę
zwalam to na zmniejszenie ilości głasków, na rzecz spokojnego eksplorowania przez Zorkę życia poza kryjówkami. I niestety kicia się odzwyczaiła od głasków
Dlatego też zwiększamy (żeby nie powiedzieć zmuszamy do...) ilośc głasków, nie ma że kotek nie lubi! I już mamy małe sukcesy, mruczenie powróciło, lekkie barankowanie też... więc jestem dobrej myśli
a jak dalej kicia będzie nerwowa, to po powrocie z urlopu podjedziemy do weterynarza na kontrolę (może po prostu coś Zorkę boli?) i wrócimy do podawania delikatnych uspokajaczy.
Będziemy się bardzo starać, bo zobaczcie jaka słodka jest wyluzowana Zorka:
a odpoczywa ZAWSZE w towarzystwie...
Bylismy ostatnio na urlopie, a po powrocie okazało się, że... Zorro wygląda lepiej niż przed
białe futerko na łapkach, zamiast żółtego, puchaty pyszczek i rozleniwione spojrzenie - to wszystko, czego nie doświadczyliśmy od niej wcześniej. A do tego, jak już przyszliśmy w środku nocy, to była autentycznie zaskoczona, że ktoś jej tutaj wparadował do salonu, nawet się nie podniosła z kanapy dopóki nie podeszliśmy bardzo blisko, tylko siedziała i patrzała z miną pt. "co to ma byc?? kim wy w ogóle jesteście???"
widocznie służy jej nasza nieobecność - opiekunka przychodziła raz dziennie, jedzonko zostawiła, kuwetę wyczyściła, a poza tym to już tylko święty spokój nikt jej nie łaził, nikt nie gadał, nie zaglądał do kryjówek i według mnie bardzo, bardzo jej się to spodobało
niestety wniosek przy tym taki, że Zorka chyba za mną/nami nie do końca przepada, ale co zrobisz, jak nic nie zrobisz?
znajdzie się w przyszłości dla niej domek, który na pewno polubi bardziej, a do tego czasu musi jakoś nas znieść
białe futerko na łapkach, zamiast żółtego, puchaty pyszczek i rozleniwione spojrzenie - to wszystko, czego nie doświadczyliśmy od niej wcześniej. A do tego, jak już przyszliśmy w środku nocy, to była autentycznie zaskoczona, że ktoś jej tutaj wparadował do salonu, nawet się nie podniosła z kanapy dopóki nie podeszliśmy bardzo blisko, tylko siedziała i patrzała z miną pt. "co to ma byc?? kim wy w ogóle jesteście???"
widocznie służy jej nasza nieobecność - opiekunka przychodziła raz dziennie, jedzonko zostawiła, kuwetę wyczyściła, a poza tym to już tylko święty spokój
nikt jej nie łaził, nikt nie gadał, nie zaglądał do kryjówek i według mnie bardzo, bardzo jej się to spodobało niestety wniosek przy tym taki, że Zorka chyba za mną/nami nie do końca przepada, ale co zrobisz, jak nic nie zrobisz?
znajdzie się w przyszłości dla niej domek, który na pewno polubi bardziej, a do tego czasu musi jakoś nas znieść