Fundacja 'Koci Pazur'

[kikin]

[brynia]

Z Jasiem zawsze bezpiecznie Jak znalazł kot dla VIPów

[Essi]

Obiecane portrety.

[Essi]

Małgosia pozdrawia ze swojego domku

[Morri]

[kikin]

[Essi]

Pamiętnik Jasia, cz. II, spisany po wprowadzeniu do domu Bójki i Brawurki, dwóch z trzech kociąt znalezionych na ul. Szamotulskiej i przygarniętych przez Fundację:

"Odkąd w domu, który uważałem za swoje niepodzielne królestwo, pojawiły się dwie srebrne kule, nie mam chwili spokoju. Odrzuciwszy wszystkie mało prawdopodobne hipotezy dotyczące ich przynależności gatunkowej, zmuszony byłem zaakceptować fakt, że moi opiekunowie w przypływie jesiennej melancholii przygarnęli dwa małe jeże. Tupot małych łapek, który przerywał ciszę każdej nocy, zdawał się potwierdzać moje przypuszczenia, ale jedna rzecz wciąż nie dawała mi spokoju - nigdy wcześniej nie widziałem jeża. Kiedy kolejne dni obserwacji nie przybliżały mnie do rozwiązania, zdecydowałem się przeprowadzić test z wykorzystaniem najbardziej wrażliwego detektora, jaki odziedziczyłem po przodkach - mojego wspaniałego języka. Jakież było moje zdziwienie, gdy po polizaniu jednego z jeżyków nie doświadczyłem na języku spodziewanego ostrego smaku, ale lepką, obezwładniającą słodycz. Słyszałem tylko o jednym stworzeniu, które smakuje w taki sposób. Przede mną kolejne zadanie: dowiedzieć się, skąd w moim domu wzięły się dwa kangury.

Moi opiekunowie zaczynają nazywać mnie Johnem Snow. Nie wiem, dlaczego."

Na dokładkę: Jaś jako Komisja Kontroli Gier i Zabaw

[kikin]

[Morri]

[misiosoft]

padłam

[Lunix]

essi a mnie zaciekawilo w co gra Jaś? podpowiedz

[Essi]

[kotekmamrotek]

hmmm - ale Jaś jest w Komisji - to przecie uczestnictwo byłoby nadużyciem;)))

[Lunix]

[Essi]

Pamiętnik Jasia, cz. III, impresje po usłyszeniu o Misji Rosetta:

„Doszedłem do wniosku, że skoro 10 lat temu człowieki były w stanie wyrzucić w niebo metalowe pudełko tak, aby wylądowało teraz na jakiejś skale, nie ma dla mnie rzeczy niemożliwych. Rozpocząłem przygotowania do misji „Ragnaköt”, której celem będzie dotarcie do legendarnej planety o nieskończonych zasobach tuńczyka. Jeśli zawiodę i po drodze zginę (najpewniej z głodu, gdyż nie przewiduję innych zagrożeń), urodziwe, szylkretowe walkirie zaprowadzą mnie do kociej Walhalli, która zgodnie z legendami obfituje w tuńczyka, więc na jedno wychodzi. Aby misja miała szansę powodzenia, musiałem zebrać zespół, który będzie opiekował się mną w trakcie podróży i zajmował rzeczami, na które szkoda mojego cennego czasu. W ramach castingu wyłoniłem trójkę śmiałków, którzy zgodzili się zaryzykować swe życia w imię wyższej (tzn. mojej) sprawy. Poniżej zamieszczam zdjęcie, na którym oglądamy moją nową kuwetę, przygotowaną do funkcjonowania w stanie nieważkości. Ten pierwszy z lewej nie wygląda na bystrzaka, przydzieliłem mu więc sprzątanie i wymianę żwiru. Kolega po prawej stronie zdjęcia odpowiedzialny będzie za regularne zaopatrzenie moich misek (zapas karmy suchej znajduje się w pakunkach widocznych na ścianie za mną, karma mokra - w torbach pod sufitem). Śliczną panią doktor mianowałem natomiast menedżerem odpowiedzialnym za dobre samopoczucie kapitana misji, tj. moje. Wyruszamy lada dzień.

Nie wchodź łagodnie pod ten ciepły koc.
Niech grzeje się jadło, gdy ogień się tli.
Jedz, jedz, choć głód traci swoją moc."



To już ostatnia część Jasiowego pamiętnika, uskuteczniania w ramach literackiego wyżywania się Jaś w najbliższych dniach prawdopodobnie uskuteczni misję pt.: "Przeprowadzka do Domu Stałego". Jest szansa, że misja zakończy się powodzeniem i Jaś odnajdzie tam wielkie pokłady tuńczyka