Fundacja 'Koci Pazur'

[Morri]

Patrzę właśnie na Pinkersa leżącego zadek w zadek z moją Sarą... I rozpamiętuję kocie przepychanki dnia, aranżowane właśnie przez niego.
Pinki jest młodym kotem i energia go wciąż rozpiera. Umie bawić się sam, ale w innych kotach znajduje rozrywkę polegającą raczej na próbach przeganiania i dominacji. Szanuje jedynie Skadi, która porządnie go osyczy. Najbardziej zaś wyżywa się na Alfie, która nie bardzo życzy sobie kopania po głowie i podgryzania.... Pinkersowi pewnie się ta sytuacja nawet podoba, bo poza tymi wybrykami koty go raczej lubią i wybaczają mu te wyskoki...
I jak tu zdecydować: powinien być jedynakiem, czy nie?

[einfach]

[kikin]

też myślę, że mógłby być sam - o ile ktoś poświęciłby mu duuużo czasu i go zmęczył zabawą

ale dokocenie też chyba to dobry pomysł - zależy do kogo miałby być dokacany, np do moich maluchów, albo takiego Peety byłby świetnym kompanem szaleństw - no chyba że mieszkanie by tego nie wytrzymało

[Morri]

Pan Pinkers jest ogromnym miłośnikiem zabawek z kocimiętką - największym, jakiego do tej pory poznałam

[BEATA olag]

Powodzenia dla przepięknego przystojniaka - pyszczkowa symetria zniewalająca...

[Morri]

Pinkers ewidentnie nadrabia zaległości w wychowaniu społecznym Co prawda, zdążył już sobie nagrzebać u niektórych, ale i tak się nie zraża Ma zachowania małego kociaka. Kto widział, żeby skakać ni stąd ni zowąd na śpiącą ciotkę Lunę! A jego to tak cieszy, że aż podskakuje na czterech łapach W ogóle zrobił się wszędobylski i bardzo ruchliwy - wszędzie go pełno, wszędzie gna, skacze z wysokości - motoryka na pięć plus

[Morri]

Myślę, że możemy sobie jasno powiedzieć, że Pinki jest już w pełni sprawnym kotem Co prawda, chodząc, lekko utyka (łapka jest krótsza), ale ewidentnie nic go nie boli. Pędzi po domu niczym struś pędziwiatr i z uporem maniaka powraca na blat kuchenny, z którego go konsekwentnie zestawiam - możemy ten manewr powtarzać i po kilkadziesiąt razy, nim w końcu odpuści, by poczekać na jedzenie na podłodze



W relacjach z innymi kotami jest różnie: Pinkers lubi dominować i zaznaczać swoją niczym nie zmąconą pewność siebie. Nie lubi się dzielić - zwłaszcza zabawkami Z jedzeniem - inaczej - nie przeszkadza mu, jeśli inny kot zacznie jeść z jego miski. Jest też miłośnikiem spania grupowego:



Jest zazdrosny o człowieka - potrafi odpędzać inne koty od głaszczącej ręki, czy od wędki, ale z drugiej strony uwielbia berka z innymi futrami Jest to już pewien postęp w relacjach - mam nadzieję na dalsze, bo widać, że Pinki jako jedynak pewnie by się nudził...



Ręka człowieka jest nieodmiennie jego najlepszym przyjacielem - i do mizianek, i do... zabawy. Na szczęście chłopak jest delikatny Zabawa z dłonią sprawia mu tyle radości, że nie mam serca go tego oduczać

[Morri]

Kiedy w domu pojawił się Orion, Pinkers szybko zyskał kompana do zabawy Malec, choć dużo, dużo mniejszy uwielbia go zaczepiać i choć raz po raz wrzaśnie, czy syknie, zaraz wraca jak bumerang Pinki jest wyraźnie zadowolony i w wygłupach nie ustępuje młodszemu koledze Potrafią się tak naganiać, że oboje mają zadyszkę

[jaggal]

jaki on piękny!.. cudownie, że udało się uratować i łapkę, i jego!

[Morri]

Pinkers naprawdę bardzo się stara

[jaggal]

nie muszę słodzić herbaty, wyrobiłam dawkę słodkości na miesiąc chyba jacy oni cudni!

i to czarne ucho w kadrze, czyje?

[Morri]

[Morri]

Pinki w całej okazałości


A tu nieco mało rozgarnięte spojrzenia - z Orionem


Pan Pinkers darzy małego wyjątkowymi względami - chętnie układa się obok niego do snu i codziennie zapewnia solidne mycie Ciągle przyglądam się też ich zabawom, bo Orion ma zwyczaj dość głośno akcentować mocniejsze przyszczypnięcia większego kolegi. Nie byłam do końca pewna, czy te zabawy mu się podobają, jednak widzę, że sam też zaczepia Pinkersa. Obserwuję dalej Może będzie z tego przyjaźń

[Morri]

Pinki wygląda nie za dobrze Już ponad tydzień zbierają mu się babole w kącikach oczu, więc dostaje Immunodol. Niby było lepiej, ale wczoraj znów gorzej. Jutro rano jesteśmy umówieni u weta

[Morri]

Antybiotyk zdziałał cuda i Pinki wygląda już świetnie Czuje się zapewne podobnie, bo energia nieodmiennie go rozpiera
Coraz częściej przyłapuję go na myciu innych kotów Przed chwilą zaszczytu dostąpiła moja Sara Alfę oczywiście już sobie odpuścił, ale nie przestaje adorować Oriona Ozzy też okazał się smaczny