Fundacja 'Koci Pazur'

[Cotleone]

Nie dość, że śliczne, to jeszcze takie kochane Albo odwrotnie Tak czy inaczej - świetne koty. Brać i kochać

[come-here]

W związku z faktem, że ta para rozbójników jest teraz pod moją opieką, opowiem jak wyglądało nasze zapoznanie się.

Pierwszy dzień był trochę trudny i niepewny - dzieciaki niby patrzyły kim jestem, ale nie chciały podchodzić, Otylka siedziała raczej w kartonie i była nieufna. Drugiego dnia Parys stał się pieszczochem i zaczęły się serie przytulasów i mizianek. Parys uwielbia układać się na szyi człowieka jak szalik, wchodzi na kolana i niechętnie zostawia człowieka samego. Jest ciekawski i musi zobaczyć WSZYSTKO - łącznie z zawartością ludzkiego talerza i siatki z supermarketu. Otylia natomiast przełamała się dzień później i jest teraz moją osobistą masażystką - najbardziej oczywiście uwielbia ugniatać brzuch.

[kat]

Wiedziałam, że szybko się dogadacie

[kat]

Zaległe filmiki z tą dwójką

Karton i foliowe poduszki - Parys to lubi


Ale i różowa, wielka mysz cieszy się Jego zainteresowaniem




A tutaj kocie zapasy w wykonaniu Otylii i Parysa

[kat]

I jeszcze kilka zdjęć

[come-here]

Z każdym kolejnym dniem mieszkania razem z Otylią i Parysem dochodzę do wniosku, że te koty są niesamowite. CO NAJMNIEJ niesamowite. Są ogromnymi przytulasami, właściwie każdego dnia pakują się do łóżka mniej więcej sekundę po tym, jak rozłożę pościel

A w ciągu dnia są niczym straż przyboczna, która pilnuje, czy człowiekowi przypadkiem nie braknie futrzatego poprawiacza humoru.

Dzieciaki świetnie się ze sobą dogadują, chociaż od miziania bardo szybko przechodzą do zaczepek - tu oczywiście Parys jest tym, który zaczepia i nie pozwala siostrze odpoczywać.

Apetyty dopisują i to bardzo, powiedziałabym nawet, że jak na takie małe koty, Parys i Otylia potrafią pochłonąć ogromne porcje jedzenia (a po skończeniu sprawdzić dokładnie, czy w misce innych futer przypadkiem coś nie zostało).

[saszka]

[come-here]

Piękne i z każdym dniem coraz bardziej miziaste! Maluchy każdego dnia wyczekują pod drzwiami mojego powrotu z pracy - chociaż tu zastanawiam się, czy to tęsknota za mną czy za pełną miską.

Ale! tak czy siak Parys i Otylia to koty totalnie zakochane w człowieku, które widząc mnie siedzącą na kanapie robią wyścigi o siedzeniu na moich kolanach - zazwyczaj Otylia (zwana roboczo Motylią) usadza się pierwsza, a później Parys, trochę jakby zazdrosny, również się na mnie pakuje, później następuje już mruczando w wersji podwójnej. Napisałam to również na wątku Astor i Codiego - Parys jest dla Codiego super młodszym przyszywanym bratem - barankuje go, szuka kontaktu i nakłania do zabawy. Cody nie zawsze jest z tej okazji super zadowolony, ale widać, że Parys się stara.

[kikin]

[come-here]

Kilka nowych fotek:

Przytulasy:



"Ale o co Tobie chodzi, że nie mogę na tym siedzieć?"



Moje ulubione - odbiór techniczny, razem z Codim

[kat]

No proszę, jacy nadzorcy

[kat]

Parysowi znów zebrała się w zaszytym oczodole ropa
Wczoraj byliśmy u weta - oczodół mocno opuchnięty, w środku dużo krwisto-ropnej materii.
Został pobrany wymaz, miejscowo podany środek przeciwzapalny, a na 14.12 jestesmy umówieni na zabieg otworzenia tego oczodołu i zobaczenia, co tam się dzieje.
Przy okazji zostanie wykonana kastracja, żeby nie podawać dwa razy narkozy.
Parys już jest na nią gotowy.


Tak mi Go szkoda, bo od sierpnia walczymy z tym dziadostwem.
Cały czas tam się coś sączyło, ale nie puchło, a teraz bardzo niefajnie to wygląda.
Parys jest bardzo dzielny, ale wg wetki bardzo Go to boli
Steryd powinien trochę złagodzić ten stan zapalny.

[come-here]

Stan oczodołu Parysa jest już dzisiaj trochę lepszy. Wyglądało to strasznie, było widać, że Paryska boli to i uwiera, zaczął się drapać i nie było wiadomo, co z tego wyjdzie. Dziś w nocy ropa znalazła ujście i wszystko powoli wypływa.

Większość już wypłynęła, ale i tak co jakiś czas delikatnie przecieram, a na płatku kosmetycznym wciąż krew i ropa. Ale najważniejsze, że wyleciało, maluch już tak się nie męczy. Jak na taki ból i tak dzielny z niego chłopak!

[come-here]

W poniedziałek Parys ma zabieg kastracji oraz zabieg mający na celu poprawienia stanu Jego oczodołu. Oczywiście mamy mały stresik, ale wszystko na pewno będzie dobrze. Tak czy siak prosimy razem z Parysem o trzymanie kciuków.

A tak na co dzień jeśli chodzi o tę dwójkę, niewiele właściwie się zmienia - nie wiem, czy tak łatwo jest znaleźć koty, które tak bardzo uwielbiają człowieka. Dziś maluchy nie odstępowały mnie w nocy na chwilę, a Parys od niedawna znowu śpi ze mną metodą "na szalik" - czyli sam środek mruczącego kociego brzucha grzeje mnie w szyję co noc. Darmowe ogrzewanie w te chłodne dni.

[kikin]