Fundacja 'Koci Pazur'

[mamurna]

Robimy postępy Kira nie spaceruje jeszcze po mieszkaniu, większość czasu spędza w kartonie, ale wyraźnie widać jak potrzebuje człowieka. Rano odsunęłam sofę, za którą się schowała, usiadłam na podłodze obok i wzięłam ją na kolana. Na głaskanie reagowała bardzo ochoczo, domagała się więcej, udeptywała i mruczała. Raz nawet, po jedzeniu, kiedy siedziałam obok niej i ją pogłaskałam sama weszła mi na kolana wyraźnie więc się garnie do ręki i na kolanka, tylko chyba świat wokół ją na tyle niepokoi, że w końcu czmycha do pudełka. Najchętniej by pewnie zabrała tam człowieka ze sobą

[Eva]

[Cotleone]

Będzie dobrze. Zapozna się z przestrzenią, jak się przekona, że nic jej nie zagraża i są fajne miejsca, np. strategiczny punkt obserwacyjny przy lodówce, to będzie się zachowywać jak królowa na włościach
Skoro chce być głaskana - nie ma innej opcji, trzeba głaskać aż ręka nie zaboli (jak tak miałam z Bonifacją)

Powodzenia!

[mamurna]

Wczoraj udało się zrobić kilka zdjęć - sofa zdobyta

[kikin]

[Eva]

[Cotleone]

Brawo A tak w ogóle to śliczna z niej kicia Oczyska ma niesamowite.

[mamurna]

To były ciężkie 24 h. Kira zaczęła lekko plamić krwisto podbarwionym śluzem. U weta okazało się, że to zapalenie gruczołu mlekowego. Założono jej dren i kołnierz i znów musiała powrócić do klatki W nocy cały czas płakała, miauczała i uderzała o klatkę kołnierzem, próbując go zdjąć. Teraz jest nieco spokojniejsza. Ma apetyt, we wtorek dren powinien zostać usunięty, więc mam nadzieję, że wszystko idzie w dobrym kierunku. Prawdopodobnie to ze względu na chorobę tak się chowała po kątach...
ALE są też dobre wieści - wczoraj, jeszcze przed akcją z weterynarzem, zwiedziłyśmy wspólnie salon i kuchnię. Jest nadzieja, że po rekonwalescencji Kira nie będzie uciekać w najdalsze zakątki mieszkania. A póki co przed nią jeszcze dwie doby w zamknięciu.

[kotekmamrotek]

Bidulka - trzymam kciuki na szybką rekonwalescencję!!!

[Morri]

Będzie dobrze dawaj znać, co ze ślicznotką!

[mamurna]

Jesteśmy po konsultacji u weta, dren wyjęty, ale rana pozostała, więc nadal kołnierz i klatka, aż do zagojenia.
W ciągu dnia Kira jest spokojna i kochana. Kiedy ją na chwilę wypuszczam mruczy i się łasi, wchodzi na kolana, wtula w człowieka. Zawsze czeka na głaskanie, nawet przelotne, przez kratę klatki. Bardzo dzielnie też znosiła płukanie drenu - mimo że znamy się tylko kilka dni i że musiałam dotykać bolących miejsc była bardzo cierpliwa, nie ma w niej ani odrobiny agresji. Najorsze są noce, kiedy zaczyna miauczeć i miotać się po klatce próbując zdjąć kołnierz, i tak przez wiele godzin.
Na szczęście ma apetyt, kuwetowo też wszystko OK, więc chyba powinno iść do przodu. A - jak przeczuwam - zdrowa Kira okaże się największym miziakiem świata

[Morri]

Mamurna a może kubraczek byłby lepszy niż ten kołnierz?

[mamurna]

[Morri]

[mamurna]

Kira unchained









Uwolnienie z klatki i kołnierza wyraźnie Kirze służy. Noc spędziła ze mną w łóżku, więc tym razem budziło mnie mruczenie, zamiast rozpaczliwych miauków i odgłosów walki z klatką Koteczka upodobała sobie najbardziej miejscówkę pod kołderką
Pani wet powiedziała, że trzeba obserwować te gruczoły, bo jest stwardnienie też w drugim, prawdopodobnie przez gwałtownie przerwaną laktację. Może leki to rozgonią, a jeśli nie, to - jak zasugerowała - lepiej to usunąć, bo w przyszłości mogą się tam zrobić nowotwory