Madera i Jolly Jumper

[jaggal]

Wyobraźcie sobie, że jesteście nią.

Żyjecie na działkach. Nie zawsze macie co jeść, nie zawsze macie się gdzie schronić. Nie jesteście wysterylizowani, więc co roku rodzicie kolejne mioty kociąt. Instynkt, potęga silniejsza niż cokolwiek, każe wam ich bronić do upadłego i cierpieć, gdy bezsilnie patrzycie, jak mimo waszej heroicznej obrony młode są rozszarpywane przez królujące na działkach kocury - niekastrowane, więc agresywne... Ten sam instynkt zawodzi was, jeśli chodzi o ludzi, ten dziwny dwunożny gatunek, którego powinniście się bać, ale przecież czasem was głaszczą, karmią, pobawią się, umieją być mili i dobrzy. Nie potraficie rozpoznać, od czego to jest uzależnione, więc gdy gna was głód - a może zwyczajna ciekawość?.. - podchodzicie do oczka wodnego, pod powierzchnią którego kusząco lśnią rybie grzbiety. Ufacie ludziom, więc kiedy się pojawiają, coś mówią podniesionym głosem - nie uciekacie. Dopiero rozcinający powietrze świst metalu i ostry ból z boku głowy udowadniają, że tym razem się pomyliliście... Ból w końcu mija, ale kiedy próbujecie ruszać uchem, choćby po to, żeby położyć je na płask na łebku, by odstraszyć kolejnego napastnika, nie możecie, jest zmiażdżone. Nie własne dolegliwości wam jednak teraz w głowie - z tegorocznego miotu został wam już tylko jeden kociak, musicie go uratować - z młodym w pyszczku uciekacie w panice, szukając bezpiecznego miejsca, ryzykując własne życie podczas przeskakiwania z dachu na dach... Kiedy znów słyszycie ludzkie głosy, nie macie już siły uciekać dalej, zwijacie się w kłębek dookoła malca i zamykacie oczy. Na szczęście tym razem nikt nie chce wam zrobić nic złego...

...mówiliśmy na nią Braveheart, bo jej waleczne serce zniosło więcej niż niejeden człowiek. Bohaterska matka. Mimo wszystkich obrażeń i przeżyć, nieodmiennie pogodna, ciepła i słoneczna. Promienna Madre. Madera



A mały klusek jej syn, jak na szczęśliwego skoczka przystało, został Jolly Jumperem.





Madera i Jolly Jumper na ZDJĘCIACH. Dom tymczasowy JJ'a na facebooku.

[Ania Z]

Kochana mama

[KASIAIKRZYS]

Szkoda że na inne futra tak agresywnie reaguje .. piękna jest. A maluch słodki

Krzyś

[jaggal]

możliwe, że po odchowaniu malca jej nastawienie się zmieni - na razie zbyt żywe są wspomnienia tego, co ją do tej pory spotykało...

[saszka]

Jaki Pandzioch

[Morri]

możliwe, że po odchowaniu malca jej nastawienie się zmieni - na razie zbyt żywe są wspomnienia tego, co ją do tej pory spotykało...

Też tak myślę Do klatki Malami podchodzi raczej z ciekawością...

[catta]

Piękna, po prostu piękna i dzielna
Mały też, i to symetryczne ubarwienie

[jaggal]

JJ rośnie nam jak na drożdżach i robi się coraz bardziej mobilny... a także coraz bardziej upierdliwy Widać po nim, jak bardzo kociakowi w tym wieku potrzebne jest towarzystwo rówieśników, z którymi mógłby wyładowywać swoją kocięcą energię, bo biedna Madera momentami ma chyba dość ciągłego podgryzania, włażenia na nią, zaczepiania, tratowania... No cóż, nikt nie mówił, że macierzyństwo to bułka z masłem (a raczej miska z Animondą)

[Morri]

Madera ma absolutnie cudowny charakter Przy dzieciaczku pozwala zrobić wszystko, nie przestając wdzięczyć się do człowieka... Jest też nieskończenie piękna

[jaggal]

To prawda Widać, że jest gotowa bronić Jolly'ego ze wszystkich sił, osłania go i chroni, ale człowiekowi ufa tak bardzo, że nawet na to pozwala...

A że prześliczna jest - wszak to widać

[jaggal]

Widzieliście kiedyś dziecko, bawiące się z niewidzialnym przyjacielem, zagadujące do istoty znajdującej się tylko w jego wyobraźni? Pewnie tak - ale czy widzieliście kiedyś, jak z niewidzialnym przyjacielem bawi się kociak? Pewnie nie - i my też mieliśmy okazję widzieć coś takiego po raz pierwszy. Podczas wczorajszego dyżuru JJ zachowywał się zupełnie jak kocię, brykające z rodzeństwem - stroszył futerko, skradał się bokiem, atakował i uciekał... z tym, że dookoła nie było żadnego kociaka* Czyżby zwierzęta też mogły mieć swoich wymyślonych przyjaciół?..

Trochę strach myśleć, co z niego wyrośnie... Póki co, wygląda dość niewinnie, ale kto go tam wie!





* dyżurujące wolontariuszki zdecydowanie odcinają się od spekulacji, jakoby którakolwiek z nich spełniała wymagania bycia kociakiem i ostrzegają, że jakakolwiek próba określenia ich tym mianem spotka się ze zdecydowaną reakcją

[kikin]

czy widzieliście kiedyś, jak z niewidzialnym przyjacielem bawi się kociak?

[misiosoft]

Widzieliście kiedyś dziecko, bawiące się z niewidzialnym przyjacielem, zagadujące do istoty znajdującej się tylko w jego wyobraźni? Pewnie tak - ale czy widzieliście kiedyś, jak z niewidzialnym przyjacielem bawi się kociak? Pewnie nie - i my też mieliśmy okazję widzieć coś takiego po raz pierwszy. Podczas wczorajszego dyżuru JJ zachowywał się zupełnie jak kocię, brykające z rodzeństwem - stroszył futerko, skradał się bokiem, atakował i uciekał... z tym, że dookoła nie było żadnego kociaka* Czyżby zwierzęta też mogły mieć swoich wymyślonych przyjaciół?..

a może on tam był, ten drugi kociak, tylko Wy go nie widzicie?

[Chitos]

My mamy to codziennie z Gasparem
Skrada się sam ze sobą, bądź z powietrzem

[Morri]

Biedny JJ