Fundacja 'Koci Pazur'

[jaggal]

Ta śliczna, nietuzinkowo umaszczona kicia, trafiła do nas "tylko" na leczenie - o ile hasło "ona chyba zdechnie", jakie usłyszeliśmy na wejściu od człowieka, mieniącego się jej opiekunem, uprawnia nas do użycia słowa "tylko"... - jednak szybko okazało się, że nie jest z nią tak źle, ale absolutnie nie ma dokąd wracać. Zresztą może to i dobrze, bo patrząc, jak koteczka reaguje na zbliżającą się rękę, można się domyślić, jakie do tej pory były jej doświadczenia z człowiekiem - czy kot, który kojarzy dłoń z głaskaniem, na jej widok kuliłby się, mrużąc oczka w oczekiwaniu na cios?..
Kornelia, bo tak ją nazwaliśmy, jest troszeczkę wycofana, ale robi duże postępy - na chwilę obecną zaczyna już pozytywnie reagować na dotyk. W stosunku do innych kotów jest raczej przyjazna, ale zachowuje dystans. Ma swoją ulubioną myszkę, którą bardzo ładnie się bawi.





Kornelia na ZDJĘCIACH.

[AnkaB]

Spokój?- to tylko pozory. Wydawać by się mogło, że między Kornelią a Tuptusiem panuje słodka sielanka. To tylko króciutka przerwa. Za chwilę znowu będzie zabawa na całego, ale Kornelia potrafi powiedzieć dość!
Jak widać, lubi pobawić się też sama.

[Hofi]

Jaka śliczna Kota

[Marianna]

Jak dostojnie siedzi!

[isia]

Kornelia od wczoraj ma nowy DT. Najpierw z ogromną ciekawością obeszła wszystkie pomieszczenia, obwąchała odważnie wszystkie kąty, po czym uroczo i z głośnym mruczeniem przyjmowała pierwsze mizianka...
Rezydent Majek nie bardzo jeszcze rozumie, co się dzieje, a że dotąd nie miał bliskich kontaktów z innymi kotami, póki co, poznaje Kornelię zapachowo. Dźwiękowo również, bo dziewczyna zostawiona sama, głośno dopomina się towarzystwa, ale potrafi sobie zorganizować zabawę na własną łapkę.
Kornelia to baaardzo urokliwe stworzenie, trzymajcie kciuki, żeby się z Majkiem polubili :-)

[Eva]

niestety nie widac zdjęć...
spróbuj wstawić z wykorzystaniem img, nie url

[Eva]

[BEATA olag]

Przesłodka kotecka

[kikin]

[isia]

Odkąd Kornelia jest wypuszczana na salony, czyli od wczoraj, zastanawiam się skąd w takim małym stworzonku tyle energii. Kocha się bawić, każda zabawka jest atrakcyjniejsza od poprzedniej, ale w sposób nieokiełznany szaleje na punkcie tych uciekających. Żywych nie posiadam, więc użyczam im swoich sił witalnych, niestety moje się kończą znacznie szybciej niż Korneli… Kiedy już wygląda na zmęczoną, zanoszę ją na drzemkę do „separatki”, bardziej ze względu na mojego Majka, bo chłopina z oczu jej nie spuszcza, chociaż te oczy to już na zapałkach. Kota wytrzymuje w samotności zaledwie parę minut, tak żałościwie płacze i drapie w drzwi, że mi się serce kroi, no i przecież że wypuszczam, a imprezka rozkręca się na nowo. Aktualnie właśnie trwa kolejna odsłona...
Ech, cudna z niej dziewczyna. Często i chętnie okazuje zadowolenie głośnym traktorzeniem i ugniataniem tego, co jej się pod pazurki nawinie. Jest bardzo ruchliwa i ciekawska, uwielbia skakać po półkach i przesiadywać na parapecie. Miziaka raczej z niej nie będzie, chociaż już nie ucieka przed dotykiem – pod warunkiem, że widzi zbliżającą się dłoń. Dotykana znienacka, choćby najdelikatniej, wciąż lekko się wzdryga i cichutko popiskuje. No, ale kiedy ma ochotę na głaski... wygina się, pręży, wyciąga i turla. Na tym dotykowy kontakt z człowiekiem powinien się według niej kończyć, żadnego brania na ręce, czesanie tylko kiedy jest czymś mocno zaabsorbowana (np. ptakami za oknem), obcinanie pazurków za żadne skarby świata (udało mi się spacyfikować ją na czas jednej łapki i to dosłownie samych końcówek), przemycie oczków tylko w przelocie.

No i padła wreszcie, o cudzie! Po około ośmiu godzinach niemal nieustannego dokazywania. Zasnęła pięknie w fotelu, wprawdzie w zasięgu Majkowego wzroku, ale on też już zrezygnował z dozoru i oboje smacznie chrapią.

[saszka]

To macie wesoło

[Marianna]

Szalona!

[kikin]

[isia]

Kota dokonuje stanowczych postępów w kontakcie z człowiekiem - sama przychodzi po głaski, w dodatku pozwala się drapać po całym grzbiecie, co dotąd było zabronione. A nawet zdarza jej się budzić mnie lizaniem po twarzy
Popracować musimy jeszcze nad łapczywością jedzenia, może ten typ tak ma, a może ma za sobą w tym względzie przykre doświadczenia.

Poza jedzeniem do szczęścia potrzebuje absolutnie bezwarunkowo towarzystwa do zabawy. Najchętniej kociego. Jak ona wdzięcznie prowokuje, zaprasza, zaczepia... Niestety, Majek nie przejawia większego zainteresowania wspólnymi igraszkami, wręcz unika kontaktu. Na szczęście jest balkon, który służy jako teren integracyjny. Dobre i to na początek.



Krowie łatki w pełnej krasie:



... nawet na kopytkach



A jak nie ma kota, to szczur wystarcza:



Więcej zdjęć w albumie Kornelii

[kat]

Jaki słodziak