Fundacja dla Zwierząt 'Koci Pazur'

Dzień dobry wszystkim,

Pewnie większość z Was tego jeszcze nie wie, ale wpadłam na pomysł napisania tekstu o FKP. Info tu: http://forum.kocipazur.org/viewtopic.php?t=4014. Do odważnych świat należy, a co ;-). W minioną sobotę odwiedziłam pierwszy koci dom (dzięki Emi& Michał + Monika!), w planach mam następne, ale oczywiście nie jestem w stanie spotkać się z Wami wszystkimi, choć wiem, że każdy z Was mógłby mi powiedzieć coś ciekawego. Na szczęście mamy internet ;-). Napiszcie proszę, co Was skłoniło do zaangażowania się w działania Fundacji. Nie ma dobrych ani złych odpowiedzi, każda będzie dla mnie cenna.

(Później pewnie założę jeszcze jakiś wątek, ale na razie ten temat przychodzi mi do głowy).

od siebie dodam:

zmieniliśmy mieszkanie, w końcu mogliśmy mieć kota. miał być jeden, ale był taki malutki, że byłoby mu strasznie smutno całymi dniami, więc przygarnęliśmy dwa wpisałam w google "koty adopcja poznań" i znalazłam
http://forum.kocipazur.org/viewtopic.php?p=74509#74509

potem od słowa do słowa, że mam dużo czasu i jestem z gatunku ogarniająco-mobilnych, więc może na coś się przydam potem inne mieszkanie, pierwsze tymczasy, awans na seniora i tak...leci 4ty rok z FKP aktywnie jako wolo od września 2014.
Nie wyobrażam sobie inaczej, choć życie pisze różne scenariusze i zarówno funkcje jak i zadania się zmieniają. Do zrobienia zawsze jest sporo, wystarczy chcieć

Najbardziej boli utrata kota, kiedy nie można nic zrobić. Pamięta się każdego. Mimo wszystko warto, nawet jeśli czasem to 'tylko' pomoc w godnym odejściu za TM.

ja do tymczasowania zabierałam się jak pies do jeża, ogółem jestem osobą dość spontaniczną w tym wypadku decyzję podejmowałam pół roku. Oczywiście czytałam posty facebookowe i coraz bardziej mi się serce do tych biedaków rwało, ale bo czy dam radę , czy ogarnę rodzinę, pracę na zmiany, męża pracę na zmiany, opiekę nad synem wraz z cotygodniowymi operacjami logistycznymi pod tytułem matka,teściowa a w tle nasze grafiki. No i pojawił się post z Krzesimirem i Kreską i pomyślałam raz kozie śmierć nie pozwolę im wrócić na działki i ...poszło. Już wycofać się nie mogłam i nie chciałam, a później już się ich nie mogliśmy doczekać. No i tak trwamy. Minusów nie widzę żadnych (no może oprócz rozstań, kiedy jest adopcja to jest ciężko), a plusy z każdej strony: możliwość poznawania kolejnych , cudownych stworzeń no i poznałam Was, czuję się jak w wielkiej , fajnej rodzinie.
Aktualizacja obecnie drugie tymczasowanie: Princeska i Grosik - nasza fascynacja gatunkiem kocim rośnie z dnia na dzień, kolejny plus to taki, że w większym stadzie zauważa się i uczy się kolejnych kocich zachowań

Moja była dziewczyna się w to angażuje. Ratuje kocie sierotki. Takie pomaganie naszym MNIEJSZYM BRACIOM.

To ja wrzucę dodatkowe pytanie, chyba pasuje do wątku. Studiuję psychologię i może to moje zboczenie zawodowe, że zaczęłam się zastanawiać: zauważacie, żeby jakieś konkretne cechy charakteru decydowały o tym, że człowiek angażuje się w fundacji? Tak np. u Was?