Python

[kat]

To kolejna akcja pt.: "Tylko pomóżcie złapać..." kończąca się powiększeniem stanu kotów fundacyjnych Zapytacie jak to? Ano tak to, że na całe stado, którego kociaki stanowiły najmłodszą część, miało czekać nowe miejsce - oczywiście nie było mowy o kastracji - to jakoś udało nam się ogarnąć; jednak kiedy zaczęliśmy drążyć temat, okazało się, że gospodarz tej niby obgadanej miejscówki nie wiedział nic na ten temat, nie wspominając o jakichkolwiek warunkach na wypuszczenie kotów... I tak to FKP wzbogaciła się o kolejne futra szukające domu...
Ta trójka (dwie dziewuszki i chłopak) to zeszłoroczne młodziaki, żywiołowe, w pełni zdrowe i gotowe do adopcji - która przydałaby się na cito, bo futra demolują klatkę Mogą iść w dowolnym dwupaku - no ideałem byłby trójpak, ale nie wiem, czy ktokolwiek dałby radę podołać takiej ilości energii ; lub też każdy osobno, ale obowiązkowo na dokocenie. Najbardziej oswojony jest Python, najbardziej niezależna - Java, Perl plasuje się gdzieś pomiędzy. Dwójka już zaszczepiona, Java jest podziębiona, ale wizyta na dniach zaplanowana. Szukamy dla kociaków choćby domu tymczasowego, bo co to za młodość za kratami...?



Dziewuszka Java:


Druga latorośl płci żeńskiej Perl:


Chłopczyk Python:


Zapomniałam napisać, że wszystko to prawnuki Hypnosa!
PYTHON NA ZDJĘCIACH I FILMACH

[Niebieska]

Jak się ma ta trójeczka?

No cóż trójeczka jest zacna. Chyba nasze największe dzikusy. Zeby je nakarmić to trzeba najpier kilka smaczków na pożarcie rzucic a potem można miski wyjmować .z regoły wisza na klatce jak orangutany a wrzask jest taki jakby ostatni raz jadly miesiac temu. Najwiekszy Phyton to przytuals a najmniejsza Perl to zadziora kąsająca bo najedzone i zadowplone po wielkim trudzie dają się pojmać pogłaskać

[Migotka]

Co słychać u ekipy?

Dzieciaki nadal w klatce i raczej bez widoku na zmianę. Są szalone , pora karmienia to całkowite szaleństwo i to się nie zmienia. U Pythona niestety są problemy z zębami i zostanie poddany sanacji. Reszta dzieciaków narazie zdrowotnie dobrze, natomiast oswajanie idzie nam dość opornie. Nie są agresywne ale bardziej od człowieka interesuje je jedzenie.

[Magika]

Kociaki są mega słodkie, tylko bardzo mało na ich temat wrzucacie tutaj i na facebooku

[saszka]

Kociaki są mega słodkie, tylko bardzo mało na ich temat wrzucacie tutaj i na facebooku

To trzeba nadrobić! Filemon, chyba musisz zorganizować jakąś sesję zdjęciową, coby było dla fanów

[Filemon]

Trojaki szaleją. Zwisy podskoki i wywalona kuweta to codzienność.
Najwiekszy Python juz po sanacji. Dziąsła pieknie zagojone i chociaz chłopak bezzebny to samopoczucie i wygląd niezmmiennie urocze. Chłopak robi postepy i chętnie poddaje sie głaskaniu na kolanach. DZIEWCZYNY też robią postępy Java rowniez lubi głaskamie natomiadt najmniejsza Perl dowodzi rodzeństwem jest pierwsza przy miseczce a potem do swoich moze dojśc reszta.Dzieciaki szalone uwielbiaja zabawe wedka, myszka polowanie

[Niebieska]

Jakiś tydzień temu kocurek przeprowadził się do naszego fundacyjnego szpitalika i czas kwarantanny spędza w szpitalikowej klatce na korytarzu. Pierwsze co rzuciło nam się w oczy to to, że Python mimo stresu rzuca się na jedzenie jakby widział je pierwszy raz w życiu. Kęsy, które porwie nerwowo z miski, dosłownie połyka w całości, a miskę potrafi wyczyścić w kilka sekund. Drugim co rzuciło się w oczy to to, że Python jest malutki. Po zważeniu okazało się, że ma ledwie 3,2 kg, a przy głaskaniu nieco za bardzo czuć jego kości. Zamierzamy uważnie monitorować ilość zjadanego jedzonka i przyrost wagi, który mam nadzieję nastąpi, bo chłopak musi nabrać trochę ciałka.
W ciągu pierwszych dni miał bardzo brzydkie biegunki co przysporzyło nam zmartwień i pracy, ale wygląda na to, że ten problem udało się już zażegnać.

[saszka]

Po zważeniu okazało się, że ma ledwie 3,2 kg, a przy głaskaniu nieco za bardzo czuć jego kości.

Biedaczek
Jakaś poprawa?

[Niebieska]

Po zważeniu okazało się, że ma ledwie 3,2 kg, a przy głaskaniu nieco za bardzo czuć jego kości.

Biedaczek
Jakaś poprawa?

Pomału nabieramy masy Po wczorajszych pomiarach okazuje się, że Python ma już 3,5 kg, wciąż za mało jak na jego wzrost i wciąż czuć mu kosteczki, ale mamy nadzieję, że pomału dobijemy do odpowiedniej wagi
Dużym problemem jest to w jaki sposób Python reaguje na jedzenie. On dosłownie rzuca się na pręty klatki i je szarpie, a gdy dostanie miskę połyka jedzenie w kilka sekund, a żartobliwie mówiąc "wciąga je nosem". Ciągle ma pyszczek brudny, zakamarki nosa też - ostatnio przez to powstało mu małe odparzenie. Jak tylko skończy, znów domaga się jedzenia.

[Niebieska]

Niestety poprawa w kuwecie, o której pisałam okazała się być krótkotrwała, a z perspektywy czasu można by powiedzieć, że jednak wcale jej nie było, jedynie zadziałał tu suplement który związał bardziej kupę i zamaskował problem. Python ma rozwolnienia, a jego szaleństwa w klatce sprawiają, że urobek wynosi z kuwety Udaliśmy się więc do weterynarza na ogólne oględziny by diagnostykę zacząć zupełnie od początku. Zaczęliśmy od USG, a tam mimo ponad 12h głodówki, pierwsze co rzuciło się w oczy to... pół płynna treść pokarmowa w żołądku i jelitach. Dalej idąc jelita cienkie pogrubiałe w części śluzowej, powierzchnia śluzówki hiperechogenna, przyspieszona perystaltyka. Wątroba z stosunkowo ziarnistym, lekko hiperechogennym miąższem. Pęcherzyk żółciowy i drogi żółciowe z hiperechogennymi ścianami. Pole trzustkowe miąższ trzustki hipoechogenny względem okolicznego tłuszczu. Czekamy jeszcze na wyniki badań krwi.
Podczas badań i obmacywania Python nam się kładł, widać było, że boli go brzuszek, stresował się nowymi dźwiękami, ale poza tym był bardzo grzecznym kotkiem. Podczas USG w pewnym momencie wyluzował się i zmrużył oczka, a później zainteresował czymś na suficie.
W jasnym świetle gabinetu widać też było zrudziałą i matową sierść

[Megi]

22 października Python miał wymaz z prostnicy,który jest nieprzyjemnym badaniem. Mimo to kocurek bardzo dzielnie je zniósl.Podczas wizyty pani doktor zrobiła również USG brzuszka żeby sprawdzić czy wszystko jest z nim ok. Śluzówka jelit jest nadal hiperechogenna , ściany jelit miernie pogrubione a w świetle widać było płynną przelewająca się treść. Perystaltyka jelit jest nadal przyspieszona. Z pocieszających wieści obraz bez pogorszenia od ostatniego badania.Czekamy teraz na wyniki cytologii. Potem następna wizyta i dalszy plan działania.Pythonik bierze teraz leki dwa razy dziennie ,które dzielnie przyjmuje pomimo gorzkiego smaku. Jeśli chodzi o zachowanie kocurka ,to lękliwy kotek ,który potrzebuje czasu żeby zaufać.Jest jednak zainteresowany zabawą piłeczką i oswajamy się powoli poprzez zabawę z wędką.Ma duży potencjał na miziaka

[jaggal]

lek, który ordynowany jest Pythonowi, ma mało przyjemne konsekwencje uboczne - chwilę po jego zaaplikowaniu kocurek zaczyna się straszliwie ślinić trzeba wtedy ostrożnie wytrzeć mu mordkę, co chłopak znosi naprawdę spokojnie, nie próbuje syczeć ani pacać, chociaż oczywiście całą sytuacją jest średnio zachwycony. w ogóle widać, że Python powoli przyzwyczaja się do nowych okoliczności bytowania, a sąsiedztwo człowieka nie jest mu już takie straszne. na obcych reaguje zupełnie spokojnie - uważnie obserwuje, ale leży na posłanku, nie próbuje uciekać do kuwety czy wciskać się w kąty klatki. pogłaskać można go bez żadnego problemu i śmiem twierdzić, że ludzki dotyk sprawia mu coraz większą przyjemność. miejmy nadzieję, że już naprawdę niewiele brakuje, żeby z jego oczu na dobre zniknął ten wyraz nieufności i przestrachu, który jeszcze czasami się pojawia...

[Niebieska]

W historii Pythona musimy trochę nadrobić.
Już jakiś czas temu otrzymaliśmy wynik cytologi, w której widoczne są pojedyncze kryształy hematoidyny świadczące o przewlekłym krwawieniu do przewodu pokarmowego, w związku z tym należałoby rozważyć przewlekłe zapalenie jelit cienkich. Dodatkowo Pani doktor zauważyła subtelne zwiększenie przetrwalników bakterii beztlenowych, co sugerowałoby, że możnaby jeszcze sprawdzić enterotoksyny clostridium, jednak przez to, że Python przeszedł długotrwałą kurację metronidazolem na tą chwilę nie ma to sensu - gdyby coś było antybiotyk by zadziałał.
Właśnie zakończyliśmy 28 dni podawania metronidazolu. W sama porę, bo oprócz niego Pyton dostawał jeszcze gluta z kory wiązu i probiotyk, a wszystko to w odpowiedniej kolejności i co najmniej godzinnym odstępie. Na początku podawane szło gładko, używałyśmy karmników otwieranych na czas. Niestety Python jest cwanym kotkiem i nauczył się karmniki otwierać w mało delikatny sposób. Uderzając łapą w pokrętło odmierzające czas wyłamywał je i karmnik się otwierał. W ten sposób Python pozbawił nas 3 karmników, wiec koniec kuracji przyjmujemy z ulgą. Na szczęście nauczył się tego dopiero na sam koniec kuracji.
Przewlekła biegunka wykańczała kocurka, ale widzimy światło w tunelu. Kupy są coraz ładniejsze, a te brzydkie zdarzają się raz, dwa razy w tygodniu. Oczywiście to wciąż za często, ale jest to miła odmiana gdy wcześniej każda jedna kupa była rozwolnieniem, a Python potrafił skutecznie roznieść ją po klatce.
Największa poprawa u niego nastąpiła po zmianie żywienia, na dietę opartą na białku hydrolizowanym (podobnie jak u Czarnolda).
Na początku grudnia czekają nas kontrolne badania.

[Niebieska]

Python ponownie wylądował na antybiotyku. Niestety metronidazol nie zwalczył Clostridium i ostatnie badanie kału potwierdziły to Niecałe dwa tygodnie temu wdrożyliśmy nowy antybiotyk, dawka jest duża, podwójna, więc miejmy nadzieję, że uda się w końcu zwalczyć inwazję clostridium. W kuwecie bywa różnie, często pół na pół, ale urobek i tak jest lepszy niż w przeszłości. Zostały nam jeszcze 3 dni kuracji, trzymajcie kciuki!

[airam]

Pythonowi trochę czasu zajęło wybaczenie nam haniebnego podawania skutkującej obfitym ślinotokiem eradii. Początkowo wycofany powoli na powrót się otwiera. Przed wyciągniętą dłonią nie ucieka teraz tak panicznie, a chwilę podrapany za uchem już wywija się na wszystkie strony w oczekiwaniu głasków. Nawet jednak kiedy rozmruczany jest na dobre, nadal zdarza mu się uciec nagle, jak gdyby w jego głowie przeskoczył jakiś pstryczek przypominający o tym, że człowiek może stanowić zagrożenie... Z całej trójki rodzeństwa jest też jedynym, który nie pozwala się dotknąć przy posiłku, a na podobne próby reaguje nawet pacnięciem łapką. Staramy się jak możemy, ale czas w szpitaliku poświęcić musimy również innym kotom. Dla Pythona obecnie ideałem byłby dom choćby tymczasowy z futrem przyjaznym, którego nastawienie do człowieka stale przypominałoby mu, że ten go nie skrzywdzi, a sam kocurek mógłby dojść do siebie zdrowotnie. Niestety urobek kuwetowy dosadnie mówi nam, że to nadzieje płonne. Mimo zakończenia kolejnej antybiotykoterapii kupy częściej są gorsze niż lepsze. Walka z Clostridium trwa więc nieprzerwanie. Python wchodzi obecnie na następny antybiotyk, jeszcze gorsza w smaku, niż wspomniana na początku eradia... Ryzyko, że chłopak znów się wycofa i na nas zamknie, jest spore. Bez ciepła domu tymczasowego lub stałego nie jesteśmy go niemal w stanie uniknąć.

Python dosadnie informujący, że uwielbia być drapany po zadzie:


Rozmurczany wtulający się w dłoń:


Relikt przeszłości, czyli nieszczęście po przyjęciu eradii:


Ostrożne głaski:
https://www.youtube.com/watch?v=SIlUVIh ... aKociPazur

Radość z nowej zabawki:
https://www.youtube.com/watch?v=bwwCn1O ... aKociPazur