Ankieta adopcyjna
adopcje@kocipazur.org
502 111 279 (pon. i czw. 18-20)
---------------------------------
Poznajcie Lalusia, który całe swoje dotychczasowe życie spędził na działkach. Niestety, życie działkowego kota jest trudne i tak też było w tym przypadku...
Lalusia spotkaliśmy podczas sierpniowego spaceru, zauważyliśmy go niedaleko jednych z poznańskich działek. Wracał z wieczornego polowania, kulejąc na przednią łapkę. Wyglądał nieciekawie - był wychudzony, miał przerudziałe futerko, łapa wyraźnie sprawiała mu ból. Poruszał się wolno, ale miał na tyle sił, aby nie dać się złapać. Na szczęście wracająca do domu Karmicielka przypadkowo spotkała nas, gdy opracowywaliśmy akcję ratunkową. Udało się nawiązać kontakt i ustalić dalszy plan działania, a my przy okazji dowiedzieliśmy się, że kocurek ma podobno pięć lat.
Laluś jednak nie zamierzał się tak łatwo dostosować do naszych zamiarów! Ostatkiem sił przez kilka dni unikał schwytania, ale w końcu poddał się i pozwolił zamknąć w transporterze swojej Karmicielce.
Tamtego dnia wyglądał źle, ale wciąż nie tracił ducha walki - był bardzo bojowy, syczał i groźnie warczał w czasie transportu do kliniki. Pierwsza wizyta u weterynarza była dla niego dużym stresem, dlatego trzeba było poddać go sedacji, aby dobrze mu się przyjrzeć i wykonać wszystkie badania. Dopiero wówczas okazało się, że łapka (na szczęście nie złamana!) była jego najmniejszym problemem, gdyż wstępne badania pokazały, iż jest skrajnie odwodniony. Lalusia czekała kroplówka i hospitalizacja, a to był dopiero początek jego drogi do zdrowienia.
Dwa dni później Laluś został wypisany ze szpitala, a my czekaliśmy na kolejne wyniki oraz woziliśmy Dzielnego Pacjenta na kolejne badania. Zdrowotnie kot zmaga się z problemami z nerkami i jelitami, ma braki w zębach i silny kamień, a także mykoplazmę, na którą przyjmuje antybiotyki. Lista leków się wydłuża, a Laluś potrafi zaskoczyć biegunką, jednak widać, że leczenie przynosi rezultaty, bo już po tygodniu kocurek czuje się lepiej.
Jak Laluś radzi sobie w domu, skoro całe swoje życie spędził na dworze? Okazuje się, że jest to wręcz idealny materiał na kota domowego! Chociaż pierwsze dni był dość nieufny: syczał i chował się w kartonowej jaskini, to już po kilku dniach udało się przekonać go, że życie w domu ma swoje plusy, a głaskanie to najlepsza rzecz pod słońcem. Kocurek jest z nami zaledwie tydzień, a w relacji z człowiekiem zmienił się nie do poznania - stał się domowym słodziakiem, który mruczy, ugniata łapkami i ociera się o dwunożnych opiekunów i to nawet w trakcie podawania leków, które przyjmuje z bardzo dużym spokojem i bez protestów. Nawet na kolejnych wizytach w gabinecie weterynaryjnym okazał się bardzo kulturalnym i zdyscyplinowanym pacjentem, który chętnie współpracuje z personelem medycznym i dzielnie przyjmuje zastrzyki, a nawet nie marudzi przy długim leżeniu z brzuchem do góry, gdy trzeba spokojnie znosić badanie USG, czy punkcję pęcherza.
Przed Lalusiem wciąż jeszcze długa droga do odzyskania zdrowia. Chce cieszyć się jak najdłużej życiem w ciepłym mieszkaniu bez obaw, że trzeba będzie znowu walczyć o jedzenie. Bardzo cieszymy się, iż mimo początkowej nieufności Laluś okazał się super miziakiem, który domaga się kontaktu z człowiekiem i wita nas miauczeniem oraz słodkimi oczkami koteczka, gdy tylko pojawimy się w jego pokoju, aby pokazać, jak bardzo oczekuje porcji jedzenia i głaskania. Oby jak najszybciej wyszedł ze zdrowiem na prostą i z kota stał się kocurkiem czekającym na adopcję. Chłopak ma ogromny potencjał na bycie wspaniałym kocim towarzyszem!
Laluś na ZDJĘCIACH.
I dziękuję, że daliście mu dom tymczasowy 
