edit: żeby nie było wątpliwości: ona śpi
Borysiątka II
Moderatorzy: crestwood, Migotka
Śledząc wątek Atenki stwierdziłam, że chyba za mało pracuję nad swoimi kotami. I uparłam się wbrew prognozom behawiorystów, będę uskuteczniać nakolankowanie na siłę 
A nuż. Największym wyzwaniem jest oczywiście Kanso. Od paru dni musi spędzać czas jakiś na moich kolanach. Zobaczymy, co z tego wyniknie.
Na przywracanie dawnej nakolankowości Kiary, codzienne sesje na kolanach przynoszą bardzo pozytywny skutek. Po nieudanej adopcji wróciła płochliwa i spięta. Jeszcze do końca nie jest taka jak dawniej, ale na kolanach już potrafi się zrelaksować
Przynajmniej u niej terapia działa
Tora, w ogóle zrobił się pluszakiem. Pomijam już jego budowę: ma bardzo gęste, mięciusieńkie futerko i jest taki "nabity" - zupełnie jak miś U niego również sesje przynoszą jak najlepsze efekty
A nuż. Największym wyzwaniem jest oczywiście Kanso. Od paru dni musi spędzać czas jakiś na moich kolanach. Zobaczymy, co z tego wyniknie.Na przywracanie dawnej nakolankowości Kiary, codzienne sesje na kolanach przynoszą bardzo pozytywny skutek. Po nieudanej adopcji wróciła płochliwa i spięta. Jeszcze do końca nie jest taka jak dawniej, ale na kolanach już potrafi się zrelaksować
Przynajmniej u niej terapia działa Tora, w ogóle zrobił się pluszakiem. Pomijam już jego budowę: ma bardzo gęste, mięciusieńkie futerko i jest taki "nabity" - zupełnie jak miś
U niego również sesje przynoszą jak najlepsze efekty "(...)Nie jesteś jednak tak bezwolny, A choćbyś był jak kamień polny, Lawina bieg od tego zmienia, Po jakich toczy się kamieniach."
No na moją rezydentkę Lunę już działa Tak z 10 minut bez przytrzymywania na kolanach już siedzi i mruczy Uważam to za sukces Bo ona nigdy nakolankowa nie była - preferowała, by ją brać na ręce i przytulać. Tego się domagała wręcz. Tyle, że to klocek (ponad 5 kg), a ja mam trochę rozwalone ręce i utrzymanie jej to jednak spory wysiłek dla mnie 
Ale działa - jestem pełna optymizmu
Jak się uda z Kanso, chyba się upiję
Tak z 10 minut bez przytrzymywania na kolanach już siedzi i mruczy Uważam to za sukces Bo ona nigdy nakolankowa nie była - preferowała, by ją brać na ręce i przytulać. Tego się domagała wręcz. Tyle, że to klocek (ponad 5 kg), a ja mam trochę rozwalone ręce i utrzymanie jej to jednak spory wysiłek dla mnie Ale działa - jestem pełna optymizmu Jak się uda z Kanso, chyba się upiję
"(...)Nie jesteś jednak tak bezwolny, A choćbyś był jak kamień polny, Lawina bieg od tego zmienia, Po jakich toczy się kamieniach."
Behawiorystom się to nie mieści w głowach. Ale coraz częściej słyszę, że to jedyna metoda. Trzymaj kciukiMonikaP pisze:Przyznam, że już parę razy stosowałam metodę lekkiego przymusui tak parę razy dziennie. Działało
Nota bene z Pietruszką i Szprotką również trzeba było tak robić.
To ja powiem coś zupełnie "politycznie niepoprawnego". Mam wrażenie, że jeśli za bardzo się z kotem "cackamy", to wyrasta na "przewrażliwionego" ;-). Żadnego z moich kotów - "osobistych", czy "tymczasowych" nie traktowałam w jakiś specjalny sposób, nie izolowałam od innych (oczywiście w granicach rozsądku, jeśli chodzi o "bezpieczeństwo sanitarno-epidemiologiczne" ;-) ), nie robiłam też specjalnych "podchodów" przy kontaktach kocio-ludzkich. Nie zauważyłam, aby z tego powodu którykolwiek z kotów cierpiał ;-).Morri pisze:Behawiorystom się to nie mieści w głowach. Ale coraz częściej słyszę, że to jedyna metoda. Trzymaj kciukiMonikaP pisze:Przyznam, że już parę razy stosowałam metodę lekkiego przymusu
Nota bene z Pietruszką i Szprotką również trzeba było tak robić
