Silana
Moderatorzy: crestwood, Migotka
Zauważyłam takie coś i mam nadzieję, że to postęp - za radą weta staram się porządnie wysadzać Silankę trzy razy dziennie, wyciskając pęcherz. No i trzy razy dziennie siadam sobie przy ubikacji, sadzając małą na desce i masując - ku jej lekkiemu niezadowoleniu, oczywiście. Efekt? Od dobrego tygodnia ilość siku znajdowanego na podłodze zmalała prawie do zera (za wyjątkiem tych sytuacji np. Porannych, kiedy pęcherz pełen a ludź nie zdąży z kotkiem do kibelka). Zastanawiam się, czy to kwestia tego, że pojemność jej pęcherza jest taka akurat, żeby wytrzymać do następnego wysadzania, czy... Mała zaczęła łapać, o co w tym chodzi?
Szczerze powiem, że zaczęłam od ubikacji, bo się wygodniej sprząta, a nie miałam pojęcia czy w ogóle ze strony Dziecka będzie jakaś pozytywna reakcjaMorri pisze:zastanawiam się czy nie lepiej byłoby od razu przyzwyczajać jej, że to się jednak załatwia do kuwety?
ale masz rację - pora przejść do kuwety (na szczęście jedna stoi tuż obok, kojarzenie miejsca powinno być szybkie 
).
Okropnę kocię spędza bardzo dużo czasu na naszym łóżku. Wdrapywać się sama nie chce - woli siedzieć obok i drzeć dzioba tak długo, aż pojawi się Ręka, Która Podnosi i wciągnie ją na materac A potem zaczynają się dzikie harce, jak na załączonym filmiku:
https://youtu.be/ISYaTBybZw4?list=PLZTA ... qmFgLteZNA
A potem zaczynają się dzikie harce, jak na załączonym filmiku:https://youtu.be/ISYaTBybZw4?list=PLZTA ... qmFgLteZNA
Najszybciej będzie, jak zacytuję tekst, który wspólnie z Morri wysmażyłyśmy na FB:
Przy okazji Silanka dała się poznać jako pasażerka cicha i ogólnie bezproblemowa - pod warunkiem, że cały czas trzymałam ją za łapkę na pociechę 
Czyli kontynuujemy ćwiczenia i walczymy dalej.Podróżniczka Silanka wczoraj była wizycie we Wrocławiu, gdzie - dzięki Waszej pomocy - wykonano rezonans magnetyczny. Okazało się, że w dwóch miejscach są duże zmiany - torbiele, które uciskają rdzeń kręgowy. Nie można ze 100% pewnością określić, czy rdzeń jest przerwany, czy nie. Natomiast fakt, że koteczka ma czucie głębokie i porusza łapkami, to bardzo dobra wiadomość i nadzieja na to, że zacznie chodzić. Co prawda są minimalne szanse na odzyskanie pełnej sprawności, ale jeśli leczenie się uda, będzie chodziła sama - koślawo, ale sama. Gorsza sprawa z załatwianiem się - prawdopodobnie zawsze będzie potrzebowała pomocy człowieka. Od pewnego czasu praktykujemy "kontrolowane odsikiwanie" małej, które polega na sprowokowaniu siusiania masażem brzuszka (pęcherza) ręką - dzięki temu mocz zawsze trafia do kuwety. Wystarczy zrobić to trzy razy dziennie
Ostateczna ostateczność to operacja, ale ta jest bardzo droga i jest ryzyko, że skończy się całkowitym paraliżem. Będziemy się nad tym zastanawiać, jeśli za miesiąc nie będzie postępów.
Przy okazji Silanka dała się poznać jako pasażerka cicha i ogólnie bezproblemowa - pod warunkiem, że cały czas trzymałam ją za łapkę na pociechę 
"Wypadków" z załatwianiem się po kątach prawie nie uswiadczamy bez skrupułów zabieram małą na noc pod kołdrę, a ona radośnie układa się w ciepełku u mojego boku ostatni dzień czy dwa Silana była nieco rozdrażniona - prawdopodobnie reakcja po szczepieniu. Brama na ręce burczała, przytulaski nagle przerywała gniewnym miaukiem (a miauk ma jak agresywna tygrysica xD)... Na szczęście wczoraj nagle jej przeszło i większą część dnia (miałam wolne) przedrzemałyśmy razem na kanapie. Nie ma lepszego termoforku niż puchate kocię
bez skrupułów zabieram małą na noc pod kołdrę, a ona radośnie układa się w ciepełku u mojego boku ostatni dzień czy dwa Silana była nieco rozdrażniona - prawdopodobnie reakcja po szczepieniu. Brama na ręce burczała, przytulaski nagle przerywała gniewnym miaukiem (a miauk ma jak agresywna tygrysica xD)... Na szczęście wczoraj nagle jej przeszło i większą część dnia (miałam wolne) przedrzemałyśmy razem na kanapie. Nie ma lepszego termoforku niż puchate kocię Pewnie umieracie z tęsknoty za zdjęciami Dziecka, prawda? No powiedzcie, że umieracie 
Już ona dobrze wie, że tak
Mały gremlin robi postępy w zdobywaniu nowych przestrzeni w mieszkaniu. Starsze koty z niejaką konsternacją orientują się, że dotychczas bezpieczne pozycje na wysokości przestają być bezpieczne. Dziecko, chociaż nadal nie używa tylnych łapek, potrafi się wspiąć na sofy, łóżko, krzesła (co jest o tyle niesamowite, że materiał do zaczepienia pazurków jest na wysokości jakichś 35 cm!) i... pierwszą półkę drapaka:
Silana nadal zawzięcie zaczepia starsze koty, a one nadal niespecjalnie chcą się z nią bawić... natomiast coraz lepiej wychodzi im spanie w swoim nawzajem towarzystwie:
Takie obrazki są już na porządku dziennym :3
Od dwóch tygodni jesteśmy na kuracji lekami, które nam zalecono we Wrocławiu. Na razie ciężko powiedzieć, czy kuracja działa, czy nie - Dziecko szamie leki dzielnie razem z karmą, załatawiamy się do kuwetki (nadal bez większych wpadek posikiwaniowych), tylne łapki pracują jak pracowały, albo raczej jak nie pracowały... Ale - i tu nie wiemy, czy się łudzimy, czy nie - przy wysikiwaniu mała szybciej traci cierpliwość, jakby jednak masowanie brzuszka wreszcie odczuwała. Nie jest to na pewno przyjemne uczucie, ale jeśli faktycznie Silana zaczęła odczuwać dyskomfort...
No, nie będziemy zapeszać. Z pewnymi przebojami jesteśmy w tej chwili w trakcie ustalania wizyty kontrolnej we Wrocławiu. Zobaczymy.
Na deserek - śpiący kiciuś w swoim ukochanym miejscu: na Pańci
Już ona dobrze wie, że tak
Mały gremlin robi postępy w zdobywaniu nowych przestrzeni w mieszkaniu. Starsze koty z niejaką konsternacją orientują się, że dotychczas bezpieczne pozycje na wysokości przestają być bezpieczne. Dziecko, chociaż nadal nie używa tylnych łapek, potrafi się wspiąć na sofy, łóżko, krzesła (co jest o tyle niesamowite, że materiał do zaczepienia pazurków jest na wysokości jakichś 35 cm!) i... pierwszą półkę drapaka:
Silana nadal zawzięcie zaczepia starsze koty, a one nadal niespecjalnie chcą się z nią bawić... natomiast coraz lepiej wychodzi im spanie w swoim nawzajem towarzystwie:
Takie obrazki są już na porządku dziennym :3
Od dwóch tygodni jesteśmy na kuracji lekami, które nam zalecono we Wrocławiu. Na razie ciężko powiedzieć, czy kuracja działa, czy nie - Dziecko szamie leki dzielnie razem z karmą, załatawiamy się do kuwetki (nadal bez większych wpadek posikiwaniowych), tylne łapki pracują jak pracowały, albo raczej jak nie pracowały... Ale - i tu nie wiemy, czy się łudzimy, czy nie - przy wysikiwaniu mała szybciej traci cierpliwość, jakby jednak masowanie brzuszka wreszcie odczuwała. Nie jest to na pewno przyjemne uczucie, ale jeśli faktycznie Silana zaczęła odczuwać dyskomfort...
No, nie będziemy zapeszać. Z pewnymi przebojami jesteśmy w tej chwili w trakcie ustalania wizyty kontrolnej we Wrocławiu. Zobaczymy.
Na deserek - śpiący kiciuś w swoim ukochanym miejscu: na Pańci
