Miłość do Dżendera trwa i kwitnie, chłopaki coraz częściej się ze sobą bawią, co mnie cieszy, bo Dżender jako jedyny umie dać Królikowi odpór rozmiarowo i zabawa nie kończy się wrzaskami bólu i fochami za rozmazanie na podłodze. Ale, moi drodzy, wyobraźcie sobie, że Królik swoimi względami obdarza i mnie! Królik lubi się przytulać - czasem kładzie się obok mnie, obejmuje mi rękę wszystkimi czterema łapkami i tak zasypia. Wczoraj zaś zrobił coś przeuroczego - położył się obok poduszki i zaczął mnie trącać łepetyną tak, jak trąca Dżendera podczas mycia. I nie chciał przestać, dopóki nie dostał paru całusów i nie otarłam się o niego policzkiem
Regularnie ładuje się do łóżka na mizianki (nawet do zupełnie obcych ludzi!), lubi towarzystwo człowieka i najszczęśliwszy jest podczas naszych rodzinnych wieczorów - nie muszę się nawet z nim wtedy specjalnie bawić, on harcuje z innymi futrami, a kiedy się trochę zmęczy, przybiega poleżeć obok i odebrać swoją porcję głasków po łebku. Natomiast znacznemu ochłodzeniu uległy jego relacje z Trixi, ani on nie garnie się do niej, ani ona do niego...
