Fundacja 'Koci Pazur'

[Morri]

Lisek pojawił się u dokarmiającego okoliczne koty Pana, mocno kulejąc na obie tylne łapki. Nie zastanawiając się, Pan zabrał kota do weterynarza, wykonując wcześniej telefon do nas. Nie był w stanie sam pokryć kosztów wizyty, a już na starcie szykowało się na poważniejsze badanie. Faktycznie, okazało się, że konieczne jest rtg i konsultacja ortopedyczna. Ortopeda zaordynował natychmiastowy zabieg. Kość udowa jednej łapy złamana w dwóch miejscach, druga łapa zwichnięta. Urazy przechodzone, nie nowe Łapa została zdrutowana oraz wykonano dekapitację głowy kości udowej.
Na razie jeszcze nie zapadły decyzje odnośnie drugiej łapy. I tak nie udałoby się wszystkiego zrobi podczas jednego zabiegu. Narkoza trwała już zbyt długo. Ale udało się go chociaż wykastrować.

Lisek ma piękne zęby i lśniącą sierść, ale panicznie boi się dotyku.
Je za dwóch, ładnie w karmie wcina leki.
Kontrola i wyciągnięcie szwów ok. 20-21 sierpnia.



ALBUM LISKA i jego PLAYLISTA.

[Morri]

Nie mogło być różowo. Część zszywek, którymi była zszyta jedna z ran, wyhaczyła się
Tu już widać, że rana puszcza:


Znów wylądowaliśmy u ortopedy. Przy okazji okazało się, że rzepka w kolanie zrotowała i trzeba było i to poprawić Urazy są poważne. Dziwi, że miednica nie jest uszkodzona. Pod jedną narkozą zoperowano od razu drugą łapę. Tak więc, jeśli wszystko pójdzie zgodnie z planem, z chirurgii na razie tyle - Lisek został wykastrowany już podczas pierwszego zabiegu.
Sprawdzono też, jak zrasta się operowana wcześniej kość udowa - jest super. Największym zmartwieniem jest jednak to nieszczęsne kolano. Być może nie będzie się zginało więcej niż do 90 stopni. Są duże przykurcze mięśni. Torebka stawowa była pozrywana, a do zabiegu trzeba było ją dodatkowo ponacinać

Szczęście w nieszczęściu, Lisek niewiele rusza się w klatce - jest więc nadzieja, że wszystko pozrasta się dobrze. Ładnie wcina wszystkie leki w karmie. Jest niesamowicie wygłodniały. Dowiedziałam się, że dość długo musiał chodzić z tym urazem. Karmiciel mówi, że zniknął na miesiąc i wrócił bardzo wychudzony



Na razie nie podejmujemy żadnych działań socjalizacyjnych, żeby nie rzucał się w klatce i nie wykonywał zbędnych ruchów.

[Morri]

W poniedziałek jedziemy z Liskiem na kontrolę. Mam nadzieję, że wszystko będzie ok.
Ranki ładnie się zagoiły.
Natomiast ciągle zastanawiam się, jak uda się go zbadać bez premedykacji. To dziki dzik. Zamowiłam więcej smaczków i będę go próbowała przekupić...
Tymczasem jest naprawdę żywo zainteresowany kotami poza klatką - zagaduje do nich, wdzięczy się. Mam nadzieję, że też co nieco podpatrzy

[kat]

Trzymam kciuki!
A może to drugi Chemik lub Czaruś... Może z czasem zaskoczy i zrobi się miziakiem.
Te najbardziej dzikie, najlepiej się oswajają

[Morri]

Prace z Liskiem, ekhem:

Lekko nie jest

Ale Lisek na pewno będzie cudnym kompanem dla innych kotów - bardzo się garnie do nich. Nawet przez pręty klatki...

Lisek drapie się też nogami po kołnierzu

[wiedźma]

A smyropatykoterapia jak? Wypróbowana? Może mizianie wędką okaże się na początek fajne?

[Morri]

Gdyby ktoś się zastanawiał, jak wygląda wietrzenie stóp, Lisek z chęcią pokaże


To jeden z już archiwalnych filmików, albowiem pożegnaliśmy kołnierz! A także wszystkie klipsy spinające już zagojone rany. Pan doktor obadał, omacał i orzekł, że wszystko już pozrastane, rzepka na miejscu i czas ruszyć tyłeczek z klatki. Jednakowoż Lisek zdecydował na razie, że w klatce czuje się w sumie świetnie i wyjść nie zamierza

[Morri]

[Morri]

Jako że jakiś czas temu już orzeczono, że Lisek się pozrastał i nadszedł czas na rehabilitację, zarekomendowano opuszczenie klatki.
Przez pierwsze dni Lisek klatki nie myślał opuścić Drzwiczki otwarte, ale on jednak wolał pozostawać wewnątrz Do wyjścia zachęciły go inne koty, do których ma wyraźną słabość. Od samego początku gadał do nich zza prętów, wdzięczył się i gruchał.
Gdy opuścił już bezpieczny azyl, natychmiast zajął najwygodniejszą poduchę:


a także wypróbował od dawna obserwowane miejsca na drapaku



Na początku Lisek nie ruszał się zbyt wiele, teraz już biega. Nie skacze, tyko podciąga się na przednich łapkach. Przynajmniej na razie

Człowieka unika jak ognia :/

[Cynamon]

No faktycznie nie ma lekko z Liskiem.
Mam nadzieję, że Twoim Morri, wspaniałym podejściem do kotów postępy będą szły do przodu
Kciuki za Was

[Morri]

Postępów socjalizacyjnych brak kompletnie, bo Lisek robi absolutnie wszystko, by pozostać niedostępnym. Przebywa wyłącznie w takich miejscach, gdzie straszna ludzka ręka go nie dosięgnie. Przeważnie na najgłębszych i najwyższych szafach...


Kwitnie za to przyjaźń międzykocia. Jeszcze za czasów klatkowych Lisek bardzo dużo gadał do swoich pobratymców. Teraz szczególnie bliskie relacje łączą go z Miną. Kiedy ją zawoła, ona natychmiast się na to zawołanie stawia. Ośmielony jej obecnością i z ogonem splecionym z jej ogonem Lisek rusza na wieczorne podboje mieszkania...

[Morri]

Lisek zyskał przydomek vel Carino A to za sprawą tegoż oto:


a także tego:


Zmiana oczywiście głównie podyktowana jest tym, że to nie pierwszy Lisek w fundacji - imię nadane przez karmiciela trzeba więc było jakoś odróżnić od pozostałych

Chłopak robi postępy. Coraz mniej przed nami zwiewa - doskonale wie, kto napełnia michę i na kogo trzeba trochę ponaglająco pokrzyczeć, jeśli micha wjeżdża na stół zbyt wolno Ale na poufałości jeszcze zbyt wcześnie
Nabrał ciała i stał się bardziej puchaty, pomału odzyskuje proporcje i widać, że jest coraz silniejszy. Jednak nie spotka się go wśród biegającej po domu młodzieży... Czas spędza głównie leżąc kołami do góry na swej poduszce na szafie I broni jej jak twierdzy - nawet przed Miną. Ostatnio kiedy rozłożyła się na niej pod jego nieobecność, gdy wrócił, wprost "wygryzł" ją z tej miejscówki. Delikatnie, lecz stanowczo

[Morri]

Jest coś, co intryguje bardziej niż jedzenie... Coś, co sprawia, że wychodzi się na sam środek pokoju, mimo że człowiek siedzi w odległości zaledwie metra. Jest coś, co sprawia, że wchodzi się nawet na tapczan tuż obok człowieka... Ona. Wędka


Jak możecie zauważyć, Lisek nie ma klasycznego krawata On ma koloratkę Bo nawet mucha to nie jest. No koloratka, jak nic

[Morri]

Lisek oswaja się swoim trybem Na razie staram się mu nie przeszkadzać, ciesząc się z tego, jak śmielej obok nas przebywa. Tutaj, całkiem śmiało:

[Morri]

Lisek poczyna sobie coraz śmielej, choć ciągle jeszcze śmiesznie syczy na rękę, która stawia przed nim miskę z jedzeniem Śmiesznie, bo Lisek sam za nami idzie do kuchni, sam wejdzie do łóżka, w którym leżymy, a jednak wyciągnięta ręka, musi zostać osyczana Chłopak ma swoją godność i łatwo nie odda bastionu dzikości Wszystko to tylko jednak kwestia czasu
Porusza się coraz lepiej, futerko całkiem odrosło, a ciało odzyskało prawidłowe proporcje. Cieszymy się z lśniącej zdrowiem sierści i nocnych pogoni za zabawkami



Jego królestwem i azylem jest szafa, co biorąc pod uwagę, z czym do nas trafił, jest pewną ironią ale kiedy nie ruszamy się zbyt energicznie i nie zwracamy na niego zbyt wytężonej uwagi, lubi przyjść bliżej - zwłaszcza jeśli robią to inne koty