Ankieta adopcyjna
adopcje@kocipazur.org
502 111 279 (pon. i czw. 18-20)
---------------------------------
Życie jest pełne niespodzianek, zwłaszcza życie wolontariusza;) W tym miejscu polujemy na wyjątkowo płodną kotkę - może nie dobrze, ale na pewno często karmiona, więc ciąża czasem i trzy razy w ciągu roku - już od dłuższego czasu. Podczas kolejnej próby kotki ni widu, ni słychu, ale za to widzę dorodnego kocura, ze smarami do pasa i zaropiałymi oczyma przycupniętego na śmietniku - nie zdążyłam zareagować kiedy karmiciel zaczął wrzeszczeć i iść w jego kierunku - kot oczywiście zwiał, ale nie jakoś daleko... Na szczęście udało mi się powstrzymać karmiciela przed płoszeniem - wytłumaczyłam, że musimy złapać, bo na pewno długo w tym stanie nie pociągnie, że nie zajmie miejsca kotce-matce, że pozaraża inne koty... Teraz jeszcze trzeba było namówić kocura do współpracy - byłam pełna sceptycyzmu, bo z tak zawalonym nosem pewnie nic nie czuł... Ale o dziwo - po jakimś kwadransie pełnego napięcia oczekiwania - wlazł! Nie musiał syczeć ani walić łapą, by wzbudzić respekt - wszystkich, także weterynarzy;) Ale jakoś udało się pobrać krew - jako że miejsce jest fivnie zapowietrzone, od razu zrobiliśmy testy - niestety wyszły bardzo mocno pozytywne (drugie badanie potwierdziło nosicielstwo):( A podczas badania ujawnił się gigantyczny stan zapalny, na szczęście obejmujący górne drogi oddechowe i oczy - kastracja i sanacja paszczy zostały zatem odłożone... Próbowaliśmy najcięższych dział w postaci antybiotyków - echo poprawy; poskutkował dopiero zylexis wzmacniający odporność oraz krople do oczu - w akcie desperacji pojechaliśmy z dzikunem do okulisty... Zakraplanie udało się opanować we dwójkę - kocur znowu idealnie współpracował;) Mieliśmy jeszcze jeden dowód na to, że zdrowie zaczyna się poprawiać - zapach, a raczej smród niekastrowanego kocura - zaczął powalać
Tydzień temu Wspólnik został w końcu pozbawiony przyrodzenia i poddany zabiegowi ekstrakcji połamanych kłów - wszystko się pięknie goi! Po drodze mieliśmy jeszcze giardię, w tak gigantycznej ilości, że w polu widzenia próbki było widać tylko pierwotniaki 
A w międzyczasie kocur się oswoił
Ma jeszcze schizy, że pacnie lub przygryzie, ale to tak jakby z rozpędu i nigdy nie mocno!A oto i on, a raczej ON;) Zapomniałam napisać, że Wspólnik jest naprawdę wielki - kiedy go złapaliśmy ważył 6 kg! A wcale nie jest gruby...
I ma oczy;)
https://www.youtube.com/watch?v=Kv-3T9p ... NR&index=4
Wspólnik na ZDJĘCIACH i FILMACH.
PS Wspólnik nigdy wcześniej nie był widziany w miejscu złapania - tak samo jak Onufry - to jest ten sam kompleks ogródków działkowych... Dla Wspólnika jeszcze nie było za późno...
bo tych już nie ma), i miałam wrażenie, że to było raczej na zasadzie: "CO ZAMIATASZ, ŚLEPA? GŁASKAĆ!" 
Już pierwszego dnia (no dobra..w pierwszej godzinie) spotkał się ze Śliwką, która nie posłuchała zaleceń matki, żeby nie opuszczać sypialni i broń borze nie zbliżać się do dużego pokoju. Co prawda Śliwka zdziwiona (i zapewne wystraszona 
) nowym przybyszem wskoczyła od razu pod kanapę, ale po godzinie odważyła się podejść do klatki i zobaczyć kto tam w niej siedzi. Za to Lesiu i Hela wykazali się większą odwagą (albo ciekawością). Lechu jako pierwszy przywitał sąsiada dając mu noski przez kraty 
ale zdradzę.. ostatnio waga pokazała 5,3 kg (na pewno za dużo bo przecież on wcale nie jest taki duży 
)