Moderatorzy: crestwood, Migotka
Jest znów kochanym przytulakiem Nie wiem, co zestresowało go bardziej: wyprowadzka Pumy, którą bardzo lubił, nasz urlop, czy pojawienie się maluchów... Pewnie wszystkiego razem za dużo jak na jednego kocurka o wrażliwej duszy Naprawdę, w kotach często jest więcej empatii, niż w ludziach 
Wiadomo, że brykające maluchy czasem wpadną na starszego kota, prawda? Hubie się to nie podoba - marudzi bardzo niezadowolony. Na szczęście na marudzeniu się kończy 
Inna rzecz, że sam bywa upierdliwy dla innych kotów Zauważył, że Lunę łatwo przestraszyć - wtedy śmiesznie podskakuje. Nieraz już widziałam, jak zasadza się na nią z ukrycia, by wyskoczyć jak Filip z konopi i napędzić jej stracha Nie mogę się oprzeć wrażeniu, że robi to specjalnie 
) są niedrożne. Stąd dobrze przecierać Hubie nosek roztworem soli fizjologicznej Mam nadzieję, że zaakceptuje ten fakt bez obrazy majestatu Podróż do weta była dla niego ogromnie stresująca - po niej musieliśmy niestety zaliczyć przymusową kąpiel Ale tym razem Huba nie boczył się długo Za bardzo kocha spać z człowiekiem, by robić sobie krzywdę nie śpiąc z nim Za bardzo też intryguje go wszystko, co człowiek robi - Huba musi zawsze towarzyszyć 
Prawdziwy kot 
Z Hubą śpi się cudownie - tak się fajne układa, żeby i jemu i człowiekowi było wygodnie Wtedy widać, że jest naprawdę szczęśliwy 
Bynajmniej nie wszerz - rośnie, hmm, globalnie Gdy się go dotknie - jeden mięsień. Co jakiś czas próbuje swych sił z Kanso. Raz po raz poleci pierze, ale na ogół kończy się walką na spojrzenia 
A raczej była - bo wczoraj zabraliśmy go do doktora i znów się obraził Mam nadzieję, że gdy wrócę z pracy już będzie ok Hubi bardzo nie lubi, gdy coś robi się wbrew jego woli. Bardzo głośno wtedy biadoli Ale nigdy nie podrapie, nigdy nie ugryzie Co najwyżej obrazi się na trochę.
Bo gdyby miał być obrażony przez tydzień, bardzo brakowałoby mi jego baranków i przytulania 
Co prawda nadal dostrzegam, że Huba odczuwa dyskomfort w znacznym zagęszczeniu kotów, ale przynajmniej nie zamyka się w sobie Przychodzi na kolana, poprzytulać się, pougniatać i pobarankować Bardzo bardzo Bardziej niż kocyk 
Gdy traci mnie z pola widzenia na zbyt długo, nawołuje, grucha, a gdy mu się odpowiada, nawiązuje rozmowę Obowiązkowo w ramach powitania wskakuje na kolana i siadając przodem do człowieka wtula głowę w klatkę piersiową Cwaniak mały 
Zwłaszcza, że kiedy już wskoczyłam w bety, przyszedł się poprzytulać, co robi tylko wtedy, gdy wszystko mu pasuje 
Jeszcze może, bo cały czas rośnie w sensie ogólnym, ale już pomału zauważam, że przyrost masy zaznacza się bardziej po bokach 
Jemu tak bardzo potrzebna jest uwaga i czas sam na sam z człowiekiem - nie jestem w stanie mu tego dać To bardzo inteligentny, wrażliwy kot, który z dużym skupieniem słucha, co się do niego mówi. Odpowiada, "pyta" oczami - gdy coś go zaintryguje wydaje takie pytające miauki i naprawdę słucha wyjaśnień, przyglądając się omawianemu zjawisku Będzie świetnym towarzyszem - bardzo kontaktowym i bardzo ludzkim Szkoda tylko, że jeszcze nikt go nie wypatrzył 
Ostatnie zdjęcie jest boskie 
