Kira
Moderatorzy: crestwood, Migotka
Od zeszłego weekendu Kira znów jest niestety w kołnierzu. Rana po drenie pękła i powiększyła się. Spryskuję jej to octeniseptem, ostatnio też dostała od weta proszek przyspieszający gojenie, ale raczej słabo to działa i do zagojenia jeszcze długa droga. W sutkach jest wciąż polaktacyjne mleko, ale wg najświeższych informacji nie trzeba będzie tego usuwać.
Poza tym apetyt jest, ostatnio też siła na psoty, więc chyba koteczka czuje się nie najgorzej. Generalnie Kira ma dwie twarze
Dzienna Kira jest spokojna, sporo czasu spędza jeszcze sama, ale już zaczyna też szukać towarzystwa, chodzić za mną, czekać w kuchni na jedzenie itp. Natomiast w nocna Kirę wstępuje diabełek 
Już wieczorem jest dużo bardziej aktywna, a w nocy albo znęca się nade mną - atakuje moją głowę, budzi, mruczy i domaga się uwagi, albo buszuje po mieszkaniu, skacze, szaleje i uderza kołnierzem we wszystko, co się da 
Sporo stresów za nią, więc pewnie potrzeba trochę czasu na wyrównanie emocji. Ale postępy są, nawet spore, oby tylko ze zdrowiem szło ku dobremu!
Poza tym apetyt jest, ostatnio też siła na psoty, więc chyba koteczka czuje się nie najgorzej. Generalnie Kira ma dwie twarze
Dzienna Kira jest spokojna, sporo czasu spędza jeszcze sama, ale już zaczyna też szukać towarzystwa, chodzić za mną, czekać w kuchni na jedzenie itp. Natomiast w nocna Kirę wstępuje diabełek Już wieczorem jest dużo bardziej aktywna, a w nocy albo znęca się nade mną - atakuje moją głowę, budzi, mruczy i domaga się uwagi, albo buszuje po mieszkaniu, skacze, szaleje i uderza kołnierzem we wszystko, co się da Sporo stresów za nią, więc pewnie potrzeba trochę czasu na wyrównanie emocji. Ale postępy są, nawet spore, oby tylko ze zdrowiem szło ku dobremu!
Zrobienie zdjęć Kirze to zadanie niełatwe, kołnierz zdecydowanie ujmuje jej uroku.
Więcej zdjęć w jej albumie: https://picasaweb.google.com/110103969880165520044/Kira
Ostatni tydzień to duże postępy socjalizacyjne
Kotka wyrównała się i zharmonizowała - nie ma już takiej przepaści między Kirą nocną i dzienną. Dzienna jest dużo bardziej aktywna, bawi się, chodzi za człowiekiem, nie chowa się po kątach, nocna natomiast jest sporo spokojniejsza, niż jeszcze tydzień-dwa temu.
Wciąż boi się gwałtownych ruchów i hałasów, ale te kuchenne już jej nie płoszą, tylko intrygują. Bo Kira to wieeelki żarłok! Od razu po zjedzeniu swojej porcji patrzy na pustą miskę, miauczy i wciąż domaga się dokarmiania. W ogóle okolice kuchni i miski to jej ulubione ostatnio miejsce
Od wtorku kotka chodzi w większym kołnierzu, bo prawdopodobnie dosięgała rany i ją wylizywała. Ale miejmy nadzieję, że wszystko się szybko wygoi i w końcu - po ponad trzech tygodniach - będzie mogła wreszcie przemaszerować przez mieszkanie bez balastu.
Więcej zdjęć w jej albumie: https://picasaweb.google.com/110103969880165520044/Kira
Ostatni tydzień to duże postępy socjalizacyjne
Kotka wyrównała się i zharmonizowała - nie ma już takiej przepaści między Kirą nocną i dzienną. Dzienna jest dużo bardziej aktywna, bawi się, chodzi za człowiekiem, nie chowa się po kątach, nocna natomiast jest sporo spokojniejsza, niż jeszcze tydzień-dwa temu.
Wciąż boi się gwałtownych ruchów i hałasów, ale te kuchenne już jej nie płoszą, tylko intrygują. Bo Kira to wieeelki żarłok! Od razu po zjedzeniu swojej porcji patrzy na pustą miskę, miauczy i wciąż domaga się dokarmiania. W ogóle okolice kuchni i miski to jej ulubione ostatnio miejsce
Od wtorku kotka chodzi w większym kołnierzu, bo prawdopodobnie dosięgała rany i ją wylizywała. Ale miejmy nadzieję, że wszystko się szybko wygoi i w końcu - po ponad trzech tygodniach - będzie mogła wreszcie przemaszerować przez mieszkanie bez balastu.
Kirunia wreszcie bez kołnierza. Rana już prawie zupełnie się zagoiła i specjalnie jej już nie interesuje, więc wreszcie kota uwolniona. W wersji bezkołnierzowej prezentuje się bardzo dobrze
W zachowaniu też duże postępy. Łatwo nie było, trochę to wszystko trwało, ale powoli można wreszcie powiedzieć, że jest dobrze Kira czuje się swobodnie w mieszkaniu, nie boi się ludzi, robi się bardzo kontaktowa. Lubi się bawić, najchętniej wędką, przy czym wykonuje godne podziwy piruety w powietrzu. Jest już dużo mniej lękliwa, choć wciąż ją niepokoją hałasy i gwałtowne ruchy. No i apetyt oczywiście dopisuje bardzo, chyba trochę już zdążyła przytyć 
Poza tym jest przekochanym miziakiem! Uwielbia siedzieć na kolanach i wchodzić pomiędzy człowieka a książkę lub laptopa, domagając się uwagi. I trykać nos swoim noskiem. Do pracy nie sposób zaspać, bo na jakieś pół godziny przed budzikiem zaczyna się mruczenie, udeptywanie i noskowanie. W tych swoich porannych (a czasem nocnych) czułościach jest nieugięta. Dostanie się do nawet najgłębiej ukrytej pod poduszką twarzy
W zachowaniu też duże postępy. Łatwo nie było, trochę to wszystko trwało, ale powoli można wreszcie powiedzieć, że jest dobrze
Kira czuje się swobodnie w mieszkaniu, nie boi się ludzi, robi się bardzo kontaktowa. Lubi się bawić, najchętniej wędką, przy czym wykonuje godne podziwy piruety w powietrzu. Jest już dużo mniej lękliwa, choć wciąż ją niepokoją hałasy i gwałtowne ruchy. No i apetyt oczywiście dopisuje bardzo, chyba trochę już zdążyła przytyć Poza tym jest przekochanym miziakiem! Uwielbia siedzieć na kolanach i wchodzić pomiędzy człowieka a książkę lub laptopa, domagając się uwagi. I trykać nos swoim noskiem. Do pracy nie sposób zaspać, bo na jakieś pół godziny przed budzikiem zaczyna się mruczenie, udeptywanie i noskowanie. W tych swoich porannych (a czasem nocnych) czułościach jest nieugięta. Dostanie się do nawet najgłębiej ukrytej pod poduszką twarzy
Kira ma się dobrze jest wesoła, ciekawska, lubi się bawić, a najbardziej oczywiście upodobała sobie jedzenie i leżenie na człowieku. Jest kontaktowa, nie ma problemu z obcymi ludźmi, a nawet przymila się do gości, choć chyba najbardziej zrelaksowana jest kiedy jesteśmy same. Co nie przeszkadza jej atakować obcych kiedy jedzą i domagać się o smaczny kąsek
Poza tym jest strasznie kochana, miziasta i rozgadana.
Niestety okazuje się, że mam wyjątkowy brak talentu do robienia jej zdjęć, na żywo jest dużo bardziej urocza.
A na zakończenie dodam, że niebawem z tymczasa stanie się moją kotką adopcyjną
jest wesoła, ciekawska, lubi się bawić, a najbardziej oczywiście upodobała sobie jedzenie i leżenie na człowieku. Jest kontaktowa, nie ma problemu z obcymi ludźmi, a nawet przymila się do gości, choć chyba najbardziej zrelaksowana jest kiedy jesteśmy same. Co nie przeszkadza jej atakować obcych kiedy jedzą i domagać się o smaczny kąsek Poza tym jest strasznie kochana, miziasta i rozgadana.
Niestety okazuje się, że mam wyjątkowy brak talentu do robienia jej zdjęć, na żywo jest dużo bardziej urocza.
A na zakończenie dodam, że niebawem z tymczasa stanie się moją kotką adopcyjną
Jak dobrze wreszcie nie widzieć jej na ulicy!
witamy w gronie tych, którzy zatrzymali tymczasa 
kto nigdy nie zatrzymał fundacyjnego kota, niech pierwszy rzuci tymczasem 
na miłość nie ma rady po prostu i tyle
na miłość nie ma rady po prostu i tyle
A kim to jesteś, rzekł dumny lord, że muszę ci się kłaniać?
Jedynie kotem innej maści, takiego jestem zdania!
W płaszczu czerwonym albo złotym, lew zawsze ma pazury
Lecz moje równie ostre są i sięgną twojej skóry.
Jedynie kotem innej maści, takiego jestem zdania!
W płaszczu czerwonym albo złotym, lew zawsze ma pazury
Lecz moje równie ostre są i sięgną twojej skóry.
-
kotekmamrotek
- Posty: 13578
- Rejestracja: 08 cze 2014, 15:04
- Lokalizacja: Luboń
A więc stało się! To już oficjalne - Kira adoptowana
W tym wielkim dniu zrobiła mi w prezencie dwa bobki obok kuwety, a podczas adopcji nie pokazała się Evie ani na chwilę i czas podpisywania umowy spędziła pod komodą, zaprzeczając tym samym wszystkim opisywanym tu przeze mnie sukcesom socjalizacyjnym... Ale i tak jest najlepsza
W tym wielkim dniu zrobiła mi w prezencie dwa bobki obok kuwety, a podczas adopcji nie pokazała się Evie ani na chwilę i czas podpisywania umowy spędziła pod komodą, zaprzeczając tym samym wszystkim opisywanym tu przeze mnie sukcesom socjalizacyjnym... Ale i tak jest najlepsza
No ja nie zatrzymałam (nie powiem, że nie kusiło), ale ze względu na to, że mój osobisty futrzak nie chce kulturalnie wyzdrowieć, nie mam kolejnego tymczasa. To czym/kim rzucić?jaggal pisze:kto nigdy nie zatrzymał fundacyjnego kota, niech pierwszy rzuci tymczasem
Czyli wolontariusz podpisujący umowę nawet kota nie widział? No ja nie wiem, czy to tak powinno wyglądać proceduralnie
Pewnie doniosłość chwili wpędziła Kirę pod komodę...
Jeszcze przyjdzie czas na chwalenie się postępami w socjalizacji. Powodzenia
Mruczenie jest bardzo ważne. Mruczenie wygrywa za każdym razem. (T. Pratchett)