Nie tylko ja widzę postęp 
Kolejna wizyta za 1,5 tygodnia, a my działamy dalej Właśnie sobie uświadomiłam, że Obi nigdy nie będzie w stanie sam się podrapać
Oberon
Moderatorzy: crestwood, Migotka
-
BEATA olag
- Posty: 4939
- Rejestracja: 17 sie 2014, 11:12
- Lokalizacja: Piątkowo / Poznań
Jedyne, czego Oberon nie lubi, to odkładanie do klatki. Następuje wtedy walka, by jednak nie dostać się do środka, a gdy ta kończy się dla kota niepowodzeniem i człowiek nie cofnie szybko ręki, zarobi albo bezpazurowe pacnięcie łapą albo ugryzienie koniuszkami zębów. Wygląda na to, że Obi nie chce zrobić krzywdy, ale jednak kontakt z zębami pozostawia przynajmniej lekki ślad... Strasznie mi go szkoda w tej klatce - ile więc mogę, trzymam go na kolanach. Jest wtedy wniebowzięty - chętnie próbuje różnych pozycji, układając się i moszcząc, mrucząc przy tym cały czas Dziś zaliczyliśmy pierwsze baranki o twarz 
Codziennie widzę poprawę w ranach na łapkach
Dziś nawet samodzielnie zmieniałam opatrunki, gdyż zabrakło drugiej pary rąk do pomocy (P. się rozchorował i dogorywa w łóżku). Myślałam, że może być ciężko, ale Obi ładnie współpracował
Dziś zaliczyliśmy pierwsze baranki o twarz Codziennie widzę poprawę w ranach na łapkach
Dziś nawet samodzielnie zmieniałam opatrunki, gdyż zabrakło drugiej pary rąk do pomocy (P. się rozchorował i dogorywa w łóżku). Myślałam, że może być ciężko, ale Obi ładnie współpracował 
Obi i Punio chyba robią zawody, który więcej wolontariuszek zbałamuci... niesamowici są!einfach pisze:boże, chyba się zakochuję...
A kim to jesteś, rzekł dumny lord, że muszę ci się kłaniać?
Jedynie kotem innej maści, takiego jestem zdania!
W płaszczu czerwonym albo złotym, lew zawsze ma pazury
Lecz moje równie ostre są i sięgną twojej skóry.
Jedynie kotem innej maści, takiego jestem zdania!
W płaszczu czerwonym albo złotym, lew zawsze ma pazury
Lecz moje równie ostre są i sięgną twojej skóry.
Na fotkach zobaczyłabyś różnicę, ale obecnie nie jestem w stanie ich zrobić, bo muszę sama zmieniać opatrunki 
Mam schizę, żeby gdzieś taką gołą łapką nie dotknął, nie wierzgnął, żeby nie zadarł sobie czegoś... Na dniach może uda mi się coś cyknąć, choć preferuję robić to podczas kontroli u weta - na ostatniej wizycie też robiłam, ale na zdjęciach nie bardzo było widać postęp, więc ich nie dodawałam 
Mam schizę, żeby gdzieś taką gołą łapką nie dotknął, nie wierzgnął, żeby nie zadarł sobie czegoś... Na dniach może uda mi się coś cyknąć, choć preferuję robić to podczas kontroli u weta - na ostatniej wizycie też robiłam, ale na zdjęciach nie bardzo było widać postęp, więc ich nie dodawałam "(...)Nie jesteś jednak tak bezwolny, A choćbyś był jak kamień polny, Lawina bieg od tego zmienia, Po jakich toczy się kamieniach."
Zrobiłam zdjęcia
Są krwiste - ostrzegam.
Dziś drugi dzień, kiedy ranki są zupełnie suche.
Prawa łapka: https://lh3.googleusercontent.com/-Yi4t ... .2016g.jpg
Lewa łapka: https://lh3.googleusercontent.com/-kbhe ... .2016g.jpg i https://lh3.googleusercontent.com/-VrtM ... 07.02g.jpg
Ja bym je trzymała raczej mokre, aż nie
Są krwiste - ostrzegam.
Dziś drugi dzień, kiedy ranki są zupełnie suche.
Prawa łapka: https://lh3.googleusercontent.com/-Yi4t ... .2016g.jpg
Lewa łapka: https://lh3.googleusercontent.com/-kbhe ... .2016g.jpg i https://lh3.googleusercontent.com/-VrtM ... 07.02g.jpg
Ja bym je trzymała raczej mokre, aż nie
"(...)Nie jesteś jednak tak bezwolny, A choćbyś był jak kamień polny, Lawina bieg od tego zmienia, Po jakich toczy się kamieniach."
na szczęście zaskoczyłykat pisze:Widać różnicę
martwię się natomiast, bo zauważyłam, że Obi odczuwa bolesność na udach - nie lubi, żeby go za piętą bandażem wiązać (a inaczej nie można, bo wszystko zleci)... Jest drażliwy, gdy tam dotykam - może go to tylko denerwuje? W każdym razie martwię się tym unieruchomieniem, bo mięśnie z pewnością zanikają. Obi przemieszcza się tylko do kuwety...
W sobotę zrobiłam nowe fotki łapek Oberona - różnica ogromna, wielki krok naprzód. Nawet zastanawiałam się, czy nie wstawić fotek normalnie, bo już tak nie raziły drastycznością.
W niedzielę rano Obi miał słaby apetyt, zmoczył opatrunki w kuwecie, więc zmieniłam. Wydawało mi się, że łapki są zimne, ale pomyślałam, że to przez te mokre kompresy. Masowałam, wydawało się, że zrobiły się cieplejsze. Założyłam świeże opatrunki - właściwie tylko zabezpieczające przed urazem mechanicznym, bo ranki były suche.
Nie było mnie w domu jakieś 4 godziny. Kiedy wróciłam, od razu usłyszałam wycie Oberona. Zawodził straszliwie, dyszał jak pies, oddychając szybko, płytko. W kuwecie siku i kupa: trochę normalnej i trochę rzadzizny. Leżał normalnie na posłanku, ale cały bok miał umazany w tego rzadkiego. Szybko wzięliśmy go pod kran, żeby nie zamaczając reszty, zmyć brud. Położyłam go na tapczanie, żeby było mu wygodniej. Zaczęła się śluzowa biegunka. Pierwszy raz w życiu widziałam coś takiego. Obi był już spokojniejszy, ale zwinęłam go na Mieszka. Dostał dwa antybiotyki, kroplówkę z elektrolitami. Uspokoił się, biegunka ustała, spał spokojnie. Weta zaniepokoił szmer w sercu, twierdził też, że nie wyczuwa tętna w tętnicach udowych, ale powiedział, że po biegunce i przy zaburzeniu gospodarki elektrolitowej tak się może dziać.
W poniedziałek czuł się wyraźnie lepiej. Pojadł, popił, wzięty na ręce mruczał, ale wyraźnie pogorszyła się motoryka - nie był w stanie stanąć na tylnych łapkach. Wcześniej w miarę swobodnie się na nich przemieszczał - do kuwety, czy na drugi koniec tapczanu lub na jego oparcie. Zimne końcówki. Ranki zrobiły się ciemniejsze. Pojechaliśmy do weta na umówioną wcześniej kontrolę.
Zebrało się nad nim trzech wetów. Tylne łapki zimne, ale weci orzekli, że tętno w tętnicach udowych wyczuwają. Szmer w sercu. Nikt nie pomyślał o zagrożeniu życia. Wszyscy zmartwieni zimnymi łapkami. Niedzielne dyszenie i przyspieszony oddech zinterpretowany jako reakcja na stres.
Wróciliśmy do domu. Obi wyraźnie sfrustrowany, że nie daje rady podnieść tyłka, że wlecze łapki za sobą. Ale uspokaja się przytulony do mnie. Przebudziło mnie jego zawodzenie, znów dyszenie, płytki szybki oddech. Przed 5 rano Taksówka, Mieszka, reanimacja. Serduszko zaskoczyło tylko na chwilę. I nic. Pustka.
W niedzielę rano Obi miał słaby apetyt, zmoczył opatrunki w kuwecie, więc zmieniłam. Wydawało mi się, że łapki są zimne, ale pomyślałam, że to przez te mokre kompresy. Masowałam, wydawało się, że zrobiły się cieplejsze. Założyłam świeże opatrunki - właściwie tylko zabezpieczające przed urazem mechanicznym, bo ranki były suche.
Nie było mnie w domu jakieś 4 godziny. Kiedy wróciłam, od razu usłyszałam wycie Oberona. Zawodził straszliwie, dyszał jak pies, oddychając szybko, płytko. W kuwecie siku i kupa: trochę normalnej i trochę rzadzizny. Leżał normalnie na posłanku, ale cały bok miał umazany w tego rzadkiego. Szybko wzięliśmy go pod kran, żeby nie zamaczając reszty, zmyć brud. Położyłam go na tapczanie, żeby było mu wygodniej. Zaczęła się śluzowa biegunka. Pierwszy raz w życiu widziałam coś takiego. Obi był już spokojniejszy, ale zwinęłam go na Mieszka. Dostał dwa antybiotyki, kroplówkę z elektrolitami. Uspokoił się, biegunka ustała, spał spokojnie. Weta zaniepokoił szmer w sercu, twierdził też, że nie wyczuwa tętna w tętnicach udowych, ale powiedział, że po biegunce i przy zaburzeniu gospodarki elektrolitowej tak się może dziać.
W poniedziałek czuł się wyraźnie lepiej. Pojadł, popił, wzięty na ręce mruczał, ale wyraźnie pogorszyła się motoryka - nie był w stanie stanąć na tylnych łapkach. Wcześniej w miarę swobodnie się na nich przemieszczał - do kuwety, czy na drugi koniec tapczanu lub na jego oparcie. Zimne końcówki. Ranki zrobiły się ciemniejsze. Pojechaliśmy do weta na umówioną wcześniej kontrolę.
Zebrało się nad nim trzech wetów. Tylne łapki zimne, ale weci orzekli, że tętno w tętnicach udowych wyczuwają. Szmer w sercu. Nikt nie pomyślał o zagrożeniu życia. Wszyscy zmartwieni zimnymi łapkami. Niedzielne dyszenie i przyspieszony oddech zinterpretowany jako reakcja na stres.
Wróciliśmy do domu. Obi wyraźnie sfrustrowany, że nie daje rady podnieść tyłka, że wlecze łapki za sobą. Ale uspokaja się przytulony do mnie. Przebudziło mnie jego zawodzenie, znów dyszenie, płytki szybki oddech. Przed 5 rano
Taksówka, Mieszka, reanimacja. Serduszko zaskoczyło tylko na chwilę. I nic. Pustka."(...)Nie jesteś jednak tak bezwolny, A choćbyś był jak kamień polny, Lawina bieg od tego zmienia, Po jakich toczy się kamieniach."
-
kotekmamrotek
- Posty: 13578
- Rejestracja: 08 cze 2014, 15:04
- Lokalizacja: Luboń
