Borewicz okazał się bardzo odważnym i dominującym kotem - na każdym kroku pokazuje, że on tu rządzi i próbuje ustawić sobie wszystkich, nawet człowieka, pod swoje widzimisię.Póki co, widać że staje się agresywny, kiedy na horyzoncie pojawia się jedzenie - widocznie, myśli, że wciąż musi o nie rywalizować. Kiedy tak się dzieje zaczyna atakować i przepędzać inne koty, a także atakuje rękę człowieka, jakby chciał na szybko wytrącić mu miskę z ręki. Zdarzyło się, że podczas nakładania jedzenia, rzucił mi się na łydkę i pacał łapą raz za razem
Przez to nie możemy zlikwidować klatki kennelowej i zanim zacznę rozkładać karmę do misek Borewicz jest do niej wabiony i zamykany na chwilę.Agresywny robi się także w trakcie zabawy zabawkami - widać, że o nie rywalizuje. Podkrada pluszowe myszki i odpędza od nich inne koty. Przypatruje się kotu, który bawi się myszką, a po chwili odpędza go (przypuszczam, że on podejrzewa, że to żywa mysz do zjedzenia). Kiedy bawi się wędką również nie pozwala innym kotom do niej dotrzeć, a kiedy one za bardzo się zbliżą atakuje je łapą z pazurami i odpędza. Chyba nie muszę pisać, jak to psuje nastroje do zabawy innym
Borewicz potrafi siedzieć i spać w tym samym pomieszczeniu, w którym są inne koty, ale nie życzy sobie ich zaczepek. Potrafi podejść do każdego bez strachu, obwąchać go i usiąść obok - nie zrezygnuje z miejscówki na kanapie czy w plamie słońca tylko dlatego, że ktoś już je zajmuje. Nie ważne czy jest to kot czy człowiek - nieraz kładzie się na kanapie w moich nogach i syczy na mnie za to, że śmiałam drgnąć. Kiedy chodzimy po mieszkaniu i idziemy w jego kierunku, on boi się że chcemy go złapać, ale zamiast uciec, jak każdy normalny kot, Borewicz syczy na nas, parska, cofnie się raptem pół metra i staje do do walki. W nocy jak mi tak zrobił to doznałam mikro-zawału.
Niestety zdarzyło się, że kilka razy przepędził z pokoju Rudzika, którego widać uznał za godnego rywala, skoczył mu na grzbiet i chwycił zębami za skórę na karku. rezydentka Lana bywa zaskoczona jego pewnością siebie i czasem nie zdąży zareagować - raz daje mu noska raz pacynkuje go i szybko ucieka. Edzia w trakcie jakiegoś nieporozumienia staje do walki i pacają się raz za razem, po czym Edzia ucieka i jakiś czas obchodzi go szerszym łukiem.
Mam nadzieję, że to wszystko jest sumą jego przeszłości i kiedy zrozumie, że już nie musi walczyć o przetrwanie trochę zluzuje.
Taki słodki kotek, hmm...
W kuchni wskakuje na murek, z którego paca mnie łapą, kiedy zbieram miski do umycia 
Na widok piórkowej wędki błyszczą mu się oczka, uwielbia na nie polować i z impetem wskakuje na kanapę by je dorwać (niestety ma jeszcze problem, by dzielić się zabawą z innymi, ale pracujemy nad tym). Coraz częściej udaje mi się Borewicza pogłaskać bez narażania się na karny pazur 
Ich stan nie kwalifikuje się do pilnej, natychmiastowej ekstrakcji, ale najpóźniej na jesień będzie trzeba zapisać kocura na zabieg. Niepokoi nas też jego układ pokarmowy. W kwestiach kuwetkowych jest bardzo tak sobie i nie pomogło przejście na dietę królik-jagnięcina. Przy obmacywaniu brzuszka słychać głośno jak mu się przelewa w jelitach 
Tak na miły początek dnia 
Chłopak nie da sobie w kasze dmuchać!