Czarka

[Essi]

Czarunia od poniedziałku mieszka u nas, a ja zachodzę w głowę: jak to możliwe, że tak grzeczny, kochany, ujmujący kot, nie znalazł jeszcze Człowieka na zawsze?
Czarka jest przepiękna, ma śliczne oczy i magiczne spojrzenie, mięciusie, aksamitne futerełko, takie sam raz do wtulania się w nie... Ujęła za serce nawet moją koleżankę, która normalnie niezbyt przepada za kotami
Zwykły-niezwykły kot. Jutro postaram się trochę obfocić naszą czarną piękność. Czarka -

[Essi]

Po serii początkowych syków i wzajemnego buczenia na siebie, Czarka i reszta mojej ferajny uznały, że nic tak nie zbliża i nie jednoczy, jak wspólne proszenie o jedzenie
Czarunia to specjalistka w uroczym, acz stanowczym wymiaukiwaniu sobie żarełka
Bardzo z niej grzeczny i bezproblemowy kotek. No dobrze, problemem w jej wypadku jest zrobienie jej dobrej fotki, takiej, na której nie będzie rozmazanej czarnej plamy
Acz próbowałam, efekty poniżej.

[Nadira]

Czarunia, cudowności wdzięczna i wspaniała

[Essi]

Czarunia nie dość, że śliczna, kochana i bezproblemowa, to do tego - dobrze wychowana
Kitka, jak wiadomo, jest wielką miłośniczką jedzenia, na dźwięk otwieranej puszeczki/krojonego mięska błyskawicznie materializuje się w kuchni i pięknie prosi o jedzonko. Gdy czarkowa miska jest opróżniona - Czarka oblizuje pyszczek i niespiesznie... oddala się Dziwi mnie to bardzo, bowiem przyzwyczaiłam się, zwłaszcza w przypadku bywającej u mnie szarańczy kociakowej, że gdy kocie bebzunki się napchają, bystre oczęta już rozglądają się za wolniej jedzącymi osobnikami, aby niecnie przejąć ich porcje. A Czarka nigdy się do tego nie zniżyła
Czarka bywa niesforna tylko wtedy, gdy zobaczy wolnożyjący patyczek do uszu (często sama przyczynia się do ich uwolnienia ) - wówczas patyczki znajdowane są przez nas w różnych dziwnych miejscach... Ale gdy widzi się, ile Czarka ma radochy z zabawy patyczkiem- wybacza jej się tę jej małą słabość

[kikin]

a jak relacje Delcikowo - Czaruniowe?