no ocywistaMorri pisze:Sysko mam ładne
Dyniek
Moderatorzy: crestwood, Migotka
Ostatnio przyszła do nas znajoma, dawno jej u nas nie było i się pyta, a co to za kot? i czemu znowu rudego wzięliśmy?? Ależ się zdziwiła, kiedy powiedziałam, że to ciągle ten sam Dyniutek
Stwierdziła, że to kompletnie inne stworzenie teraz, że wygląda jakby miał o połowę mniej lat i ciekawe, że jednak potrafi być tak żwawy oczywiście nie obyło się bez sesji drapankowej, bo każda ręka dobra jest (szczególnie uzbrojona w pazurki).
Poza tym zaliczyliśmy wizytę u weterynarza. Okazało się, że wraz ze zdrowiem poziom odwagi u Królewicza skoczył znacząco w górę... zwykle Dyniutek udawał martwego i kulił się jak najbardziej w sobie. Tym razem jednak osyczał Panią doktor, prychał, dał sobie jakoś pobrać krew (nie bez buczenia), ale potem nie pozwolił sobie pobrać moczu, już usg to było zbyt wiele! 3 osoby musiały go trzymać, ale i tak wierzgał się zbyt mocno i walecznie, żeby cokolwiek pobrać
na koniec schlebkował się obrażony i trzeba się było nieźle nagimnastykować, żeby obciąć mu pazurki.
takie ze mnie niewinne stworzonko
a najbardziej to lubię pospać z ludziami, nawet jak nie ma miejsca, to tak się kokoszę i rozpycham, aż się to miejsce znajdzie
co mówisz człowiek? że pańcia musiała zejść, żebym się zmieścił? no to co, teraz sobie przynajmniej foteczki porobi...
mnie się nie odmawia przecież
Tylko cały czas nie rozumiem, czemu nikt mnie nie chce... ludzie przychodzą czasami, pytają i nie wracają... jestem królewiczem, jestem rudy i piękny, a że mam alergię i trzeba zwracać uwagę na moje zdrowie? to co?? na swoje nie zwracacie??? i tak sobie czasami smutno dumam...
Stwierdziła, że to kompletnie inne stworzenie teraz, że wygląda jakby miał o połowę mniej lat i ciekawe, że jednak potrafi być tak żwawy
oczywiście nie obyło się bez sesji drapankowej, bo każda ręka dobra jest (szczególnie uzbrojona w pazurki).Poza tym zaliczyliśmy wizytę u weterynarza. Okazało się, że wraz ze zdrowiem poziom odwagi u Królewicza skoczył znacząco w górę... zwykle Dyniutek udawał martwego i kulił się jak najbardziej w sobie. Tym razem jednak osyczał Panią doktor, prychał, dał sobie jakoś pobrać krew (nie bez buczenia), ale potem nie pozwolił sobie pobrać moczu, już usg to było zbyt wiele! 3 osoby musiały go trzymać, ale i tak wierzgał się zbyt mocno i walecznie, żeby cokolwiek pobrać
na koniec schlebkował się obrażony i trzeba się było nieźle nagimnastykować, żeby obciąć mu pazurki.
takie ze mnie niewinne stworzonko
a najbardziej to lubię pospać z ludziami, nawet jak nie ma miejsca, to tak się kokoszę i rozpycham, aż się to miejsce znajdzie
co mówisz człowiek? że pańcia musiała zejść, żebym się zmieścił? no to co, teraz sobie przynajmniej foteczki porobi...
mnie się nie odmawia przecież
Tylko cały czas nie rozumiem, czemu nikt mnie nie chce... ludzie przychodzą czasami, pytają i nie wracają... jestem królewiczem, jestem rudy i piękny, a że mam alergię i trzeba zwracać uwagę na moje zdrowie? to co?? na swoje nie zwracacie??? i tak sobie czasami smutno dumam...
Lilianka, Della, Dakota, Alaska, Carlos, Santana, Sherlock, Watson, Koko, Bertil, Penelopa, Ebba, Alabama, Nebraska, Dastan, Tristan, Grafit, Kismet, Buffon, Bonucci, Okaka, Zaza, Tymek, Melisa, Fiesta
a tak Dyniutek prosi o głaski opiekunkę, która przychodziła do kociambrów w weekend, jak Pańcia była na wyjeździe:
widać na tym zdjęciu, jak wysmuklił się pyszczek Królewicza (już bez żadnych opuchlizn ani powiększeń), i rozjaśniła się sierść. Oczywiście widać też lekkie zniecierpliwienie w oczach, bo co może być ważniejszego od drapania jego królewskiej kotowatości?
widać na tym zdjęciu, jak wysmuklił się pyszczek Królewicza (już bez żadnych opuchlizn ani powiększeń), i rozjaśniła się sierść. Oczywiście widać też lekkie zniecierpliwienie w oczach, bo co może być ważniejszego od drapania jego królewskiej kotowatości?
Dyniutek przechodzi sam siebie ostatnio... ciągle by się tylko przytulał i miział, nie ma chwili, żeby nie chciał być koło mnie - chociażby na stopach, kiedy myję zęby; na laptopie, kiedy próbuję pracować, czy na książce, ktorą próbuję czytać
Poszerzył się też zestaw wokalny, poza standardowymi skrzekomiaukami mamy też piskliwe "MJAU?" które odpowiada ludzkiemu "jusz koniec?" i mruczące ŁAAU oznaczające "dobre glaski, jesce". Najbardziej wokalny jest jednak w momencie, w którym tak bardzo potrzebuje bliskości, że jedyne co zamyka mu buzię na jakiś czas, to mocne przytulanie na rękach. Zdjęcia w przygotowaniu...
Poszerzył się też zestaw wokalny, poza standardowymi skrzekomiaukami mamy też piskliwe "MJAU?" które odpowiada ludzkiemu "jusz koniec?" i mruczące ŁAAU oznaczające "dobre glaski, jesce". Najbardziej wokalny jest jednak w momencie, w którym tak bardzo potrzebuje bliskości, że jedyne co zamyka mu buzię na jakiś czas, to mocne przytulanie na rękach. Zdjęcia w przygotowaniu...
Dyniutek w ostatnim czasie przeżył bardzo ważne spotkanie, a może nawet najważniejsze w swoim życiu i rozkochał w sobie nowych człowieków!
Oczywiście nie mogło być od razu tak różowo, bo parę dni później posmarkał się i rozkichał, a na dodatek rozlizał sobie starego strupka na brzuszku i nijak nie chce pozwolić, żeby się zagoił. Tym samym sprawa przeprowadzki pozostaje otwarta, a zaplanowane zostają wizyty u Pani Weterynarz.
Tymczasem pokażemy wspomniany w poprzednim poście proces pod roboczym tytułem "Nic Cię nie obchodzę!" lub też "Nie ignoruj mie!!!".
Punkt 1) - zobacz jak ładnie wchodzę na stolik! kiedyś tak nie umiałem! <duża ilość miauków na raz>
2) Praca?? NIE ROZUMIEM.
3) Jaka praca, jakie zaległości!! zaległości to masz w głaskaniu!! Zajęłabyś się czymś poważnym, czyli mną, w końcu! <większa ilość miauków na raz>
Po tym punkcie następuje jeszcze głośniejszy koncert miauków i Dynio-skrzeków, które czasami da się uspokoić zabawą, czasami przysmakiem, czasami po prostu głaskaniem... ale czasami, kiedy nic już nie działa, pozostaje ostatnia deska ratunku - trzeba kota po prostu PRZYTULIĆ. I ot, całe problemy kociego świata znikają.
i rozkochał w sobie nowych człowieków! Oczywiście nie mogło być od razu tak różowo, bo parę dni później posmarkał się i rozkichał, a na dodatek rozlizał sobie starego strupka na brzuszku i nijak nie chce pozwolić, żeby się zagoił. Tym samym sprawa przeprowadzki pozostaje otwarta, a zaplanowane zostają wizyty u Pani Weterynarz.
Tymczasem pokażemy wspomniany w poprzednim poście proces pod roboczym tytułem "Nic Cię nie obchodzę!" lub też "Nie ignoruj mie!!!".
Punkt 1) - zobacz jak ładnie wchodzę na stolik! kiedyś tak nie umiałem! <duża ilość miauków na raz>
2) Praca?? NIE ROZUMIEM.
3) Jaka praca, jakie zaległości!! zaległości to masz w głaskaniu!! Zajęłabyś się czymś poważnym, czyli mną, w końcu! <większa ilość miauków na raz>
Po tym punkcie następuje jeszcze głośniejszy koncert miauków i Dynio-skrzeków, które czasami da się uspokoić zabawą, czasami przysmakiem, czasami po prostu głaskaniem... ale czasami, kiedy nic już nie działa, pozostaje ostatnia deska ratunku - trzeba kota po prostu PRZYTULIĆ. I ot, całe problemy kociego świata znikają.
.
Dziś jest dzień, w którym Dyniutek po długim czasie w naszym domu tymczasowym, pojechał do swojego wymarzonego (miejmy wszelkie nadzieje) domu.
I ja i on bardzo się dziś stresowaliśmy - ja prawdopodobnie nawet bardziej, ale wszystko poszło zadzwiająco dobrze
Najpierw rezydent i Dyniek nawet nie zasyczeli na siebie obwąchując się spokojnie przez transporter, a później Dyniutek odizolowany w łazience szybko wyszedł z kryjówki, ktorą wpierw obrał, aby spokojnie położyć się na przygotowanym dla niego kocu. Zanim zdążyłam wrócić do domu, już dostałam wiadomość, że kocurek miział się z nowymi opiekunami, barankując zawzięcie, a rezydent był bardzo ciekawski i probówał zakraść się do łazienki (nadal bez syków).
Teraz tylko prosimy o kciuki, aby wszystko było dla Dyniutka jak najlepiej
Powodzenia, tulasku!
I ja i on bardzo się dziś stresowaliśmy - ja prawdopodobnie nawet bardziej, ale wszystko poszło zadzwiająco dobrze
Najpierw rezydent i Dyniek nawet nie zasyczeli na siebie obwąchując się spokojnie przez transporter, a później Dyniutek odizolowany w łazience szybko wyszedł z kryjówki, ktorą wpierw obrał, aby spokojnie położyć się na przygotowanym dla niego kocu. Zanim zdążyłam wrócić do domu, już dostałam wiadomość, że kocurek miział się z nowymi opiekunami, barankując zawzięcie, a rezydent był bardzo ciekawski i probówał zakraść się do łazienki (nadal bez syków).
Teraz tylko prosimy o kciuki, aby wszystko było dla Dyniutka jak najlepiej
Powodzenia, tulasku!
