A u Zacharego takie zmiany, że po prostu SZŁOK:)))))
zdarzyła się rzecz w zasadzie niemożliwa; taka, która przywraca wiarę w ludzi, zwłaszcza w ludzi młodych; taka, dzięki której sytuacje beznadziejne nabierają sensu; taka, która daje siłę do dalszych kocich działań - wbrew wszystkiemu i wszystkim...
No dobra, przestaję smęcić i przechodzę do meritum: ZACHARY WYSZEDŁ Z KLATKI!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!
W sumie to źle napisałam - ZACHARY MA DOM
Póki co tymczasowy, bo wszystko, co go trapi, to wyzwanie dla doświadczonych kociarzy, a co dopiero dla ludzi, którzy nigdy nie mieli kota... A jednak się zdecydowali - i to był da mnie szok pozytywny dekady;) Spotkanie przedadopcyjne organizowałam z myślą o edukacji, byłam pewna, że nic z niego nie wyjdzie konkretnego, a tu taka niespodzianka...
Generalnie jest suuuper - kocur się odnalazł w nowej rzeczywistości błyskawicznie, przy okazji wyszło z niego niezłe ziółko, ale o tym to już napiszą ze szczegółami Ludzie Zacziego
A na deser ostatnie foto futrzaka na starych śmieciach:
No ale jak tu nie przytyć, kiedy ciągle się siedzi w klatce... A jak się wyjdzie - to jest się noszonym 
Apetyt Zacziemu dopisuje, wszystkie lekarstwa również bardzo ładnie zjada. Głównym problemem, jak się okazało, było kroplówkowanie. Kocur dał popalić doświadczonej wolontariuszce i zielonym w temacie opiekunom 
pazurami i syczeniem starał się pokazać swoją przewagę. Niestety tak pożegnaliśmy na razie plany o kroplówkowaniu kota, któremu zabiegi służyły bardzo dobrze. Na szczęście całkiem możliwe, że dużo ruchu i zabawy wystarczy, aby Zaczi zgubił zbędny tłuszczyk i czuł się o wiele lepiej 
Zaszek korzysta z uroków bycia w kochającym domu- za nim już pierwsza podróż z opiekunami samochodem, poznanie nowych wujków i cioć, cała masa nowych zabawek, ręce, które tak chętnie głaszczą puchacza 
Przemywanie naparem z czarnej herbaty od razu pomogło, a wizyta u okulisty okazała się zbędna. Oku jednak warto się bacznie przyglądać 
Dotykanie łapek zawsze kończy się w ten sam sposób- syczenie, prychanie w końcu ucieczka i wyrywanie się. Tym razem kot nawet wydalił mocz i w panice wyskoczył z kolan, niefortunnie spadając na podłogę. Na szczęście Pani weterynarz powiedziała, że nie potrzebny jest żaden opatrunek, jedynie zastosowano nlpz na ból i kroplówkę, celem odciążenia niewydolnych nerek. Po trzech dniach pacjent czuł się już całkiem nieźle i zatęsknił już za zabawami z piórkami 
